Leymah Gbowee | |
---|---|
Nacemento | 1 de febreiro de 1972 |
Lugar de nacemento | Monrovia |
Nacionalidade | Liberia |
Relixión | luteranismo |
Alma máter | Universidade Menonita Oriental |
Ocupación | Activista |
Premios | Premio Nobel da Paz, Prémio Gruber dos Direitos da Mulher, Profile in Courage Award, James Parks Morton Interfaith Award e Internationaler Demokratiepreis Bonn |
Na rede | |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Leymah Roberta Gbowee, nada en Liberia o 1 de febreiro 1972 é unha activista liberiana encargada de organizar o movemento de paz que puxo fin á segunda guerra civil do país en 2003. Isto conduciu á elección de Ellen Johnson Sirleaf en Liberia, a primeira nación africana que tivo como presidenta unha muller.[1] O venres 7 de outubro de 2011 Gbowee recibiu o Premio Nobel da Paz xunto á súa compatriota Sirleaf e á iemení Tawakkul Karman. En outubro de 2012, renegou de Sirleaf, acusándoa de nepotismo e de facer pouco polos máis pobres.[2]
Leymah Gbowee naceu na zona central de Liberia. Á idade de 17 anos, trasladouse a Monrovia, Liberia, cando estalou a Primeira Guerra Civil. Formouse como terapeuta durante a guerra e traballou con nenos que foran soldados.[3] Rodeada polas imaxes da guerra, Gbowee deuse conta de que "se calquera cambio tivese que suceder na sociedade, devandito cambio tería que ser levado a cabo polas nais".[4] Ela é nai de seis fillos.[5]
En 2002, Gbowee era unha traballadora social que organizou o grupo "Women of Liberia Mass Action for Peace". Este movemento de paz comezou co feito de que as mulleres nativas rezaban e cantaban nun mercado de peixe.[6] Ela organizou as mulleres cristiás e musulmás de Monrovia para que rezasen miles de mulleres, converténdose nunha forza política contra a violencia e contra o goberno.[7]
Baixo o liderado de Gbowee, as mulleres lograron forzar unha reunión co presidente Charles Taylor, e obtiveron unha promesa pola súa parte para asistir ás conversas de paz en Ghana.[8] Posteriormente, Gbowee encabezou unha delegación de mulleres de Liberia a Ghana para seguir aplicando a presión durante o proceso de paz.[9] O grupo de mulleres levou a cabo unha protesta silenciosa fronte ao Palacio Presidencial de Accra, dando lugar a un acordo durante as conferencias de paz que, anteriormente, estaban estancadas.
Gbowee e Confort Freemant, membros de dúas diferentes igrexas luteranas, organizaron a Rede de Mulleres de Consolidación da Paz (WIPNET, polas súas siglas en inglés), e dita organización emitiu unha declaración de intencións ao presidente. Esa declaración sinalaba: "No pasado estabamos en silencio, pero despois de ser asasinadas, violadas, deshumanizadas, e infectadas con enfermidades, e ver os nosos nenos e familias destruídas, a guerra ensinounos que o futuro está en dicir NON á violencia e SI á paz! Non cederemos ata que prevaleza a paz."[10]
O seu movemento puxo fin á Segunda Guerra Civil de Liberia en 2003 e conduciu á elección de Ellen Johnson Sirleaf, primeira muller que chegaba á presidencia dun estado africano.
Nunha entrevista polo Día Internacional da Muller, Gbowee tamén expresou:
O movemento de mulleres de paz de Liberia demostrou ao mundo que os movementos de base son esenciais para o mantemento da paz; que as mulleres en posicións de liderado son intermediarias eficaces para a paz, e a importancia dos movementos pola xustiza social, culturalmente pertinentes. A experiencia de Liberia é un bo exemplo para o mundo de que as mulleres -especialmente as mulleres africanas- poden ser impulsoras da paz[11]
Gbowee é a personaxe central no documental cinematográfico realizado en 2008 e titulado Pray the Devil Back to Hell. O filme foi empregado como un instrumento de loita nos conflitos do Sudán e Cimbabue, mobilizando as mulleres africanas para pedir paz e seguridade.[12]
A Galipedia ten un portal sobre: Muller |