Cellula est minima pars vitaeeucaryotum sive bacteriorum sive archaeorum, et res quae omnes organismos notos efficit. Cellulae anno 1665 repertae sunt a Roberto Hookio, qui primus cognovit plantas cellulis constitutas esse. Cellula est minima structura qua res viva describitur, et saepe elementum vitae appellatur.[1] Aliqui organismi, sicut plurima bacteria, unicellulares sunt (quippe qui in una cellula consistant); ceteri autem organismi, sicut homines, multicellulares sunt. Hominibus sunt circa 100 "decies centena milia millionum" (1014) cellularum; magnitudo generalis cellulae 10 µm est, et cellularum massa in genere 1 nanogramma est. Maximae cellulae sunt circa 135 µm in anteriore cornu (vel anteriore columna vel cornu ventrali) medullae spinalis, cum cellulae granulares in cerebello, minimae cellulae, circa 4 µm sint, et longissima cellula a pedis digito ad inferiores trunci encephali cellulas pseudounipolares extendi possit. Maximae cellulae notae sunt ova infertilia Struthionis cameli, quae 3.3 librarum ponderis sunt.[2]
In animantibus superioribus, nonnullae cellulae similes quo ad structuram pertinet, et quae idem officium perficiunt, etenim multa texta varia membracorporis constituunt.
Anatomia cellularum
Sunt duo cellularum genera: eukaryotica et prokaryotica. Cellulae prokaryoticae simpliciores et minores saepe sunt, sed cellulae eukaryoticae non modo maiores sunt sed paucae in texta item organa, systemata, membra, denique corpus multae cellulae fingunt.
Cellulae procaryoticae
Intra cellulam procaryoticam sunt cytoplasma, quod DNA et alimentum cellulae conhibet, ribosomata, quae nova proteina creant. Cellula duo genera DNA habere potest: DNA chromosomaticum, quod nucleoidum format, et plasmidum, DNA rotundum extra chromosoma. Tegmen cellulae est murus cellularis, membrana plasmatica, et vasculum saccharosum. Cellula uno aut multis flagellis aut ciliis uti potest.
Quamquam eucaryoticae cellulae similes procaryoticis, sunt multa discrimina inter eas. Cellulae eucaryoticae etiam cytoplasmatis, item alimentorum, DNA, et ribosomatum usitate utuntur. Nam Cytoplasma organella habet, quae multorum factorum necessariorum funguntur. Mitochondria saccharum in ATP convertunt, chloroplastes lucem, aquam, et carbonii dioxidum in G3P (quod saccharum fit) convertunt. Corpora Golgiana, reticulum endoplasmaticum, lysosomata, et alia organella in systema endomembranae funguntur, portantia proteina facta trans et ex cellula. DNA harum cellularum tegminis teguntur, et haec moles "nucleum" vocatur. Hae cellulae a flagellis, ciliis, aut molibus cytoplasmatis sui (pseudopodiae vocantur) tendendo movent.
Plerisque cellulis eukaryoticis de consuetudine singulares, quamquam aliis anucleatis nullus (per exemplum erythrocytis), aliis multinucleatis (per exemplum osteoclastes) plures membrana nucleari circumdata nuclei, intra quos chromosomata gestatores informationis geneticae collocata, insunt.
Robertus Hookius primus cellulas microscopio invenit et eis nomen dedit, quod opinatus est cellulas plantarum similes esse cellulis aedium. Cellulas descripsit in libroMicrographia sive physiologica descriptio minutiorum corporum microscopii ope observatorum, anno 1665 edito. Antonius van Leeuwenhoek et Ioannes Swammerdam paulo postea cellulas animalium investigaverunt; ille bacteria vidit, animalia unius tantum cellulae, quae animalculos nominavit.
Anno fere 1838, Ioannes Purkyně, Gabriel Valentin, Ioannes Müller, Theodorus Schwann, et Mattheus Schleiden, viri docti Germanici et Cechi, theoriam cellularum enuntiaverunt, quae nunc in biologia vera habetur.
Anno 1855 Rudolphus Virchowpathologiam cellularem suam descripsit[3], quo argumentum morbos ope malorum cellularum emanare descripsit.
Guglielmus Roux unitatem minimam vitae esse cellulam, quae totas functiones organismi basales - metabolismum, motum, incrementum, procreationem, transmissionem informationis geneticae - perficere possit, postulavit.
Notae
↑Alberts & al. 2002: cap. 21, ubi, quomodo "cellular building blocks" ad embryones crescentes formandos moveant, disputatur. Parvae moleculae, sicut aminoacida, saepe "molecular building blocks" appellantur.
Goodsell, David S. (2010). Wie Zellen funktionieren : Wirtschaft und Produktion in der molekularen Welt (2a ed.). Heidelberg: Spektrum, Akademischer Verlag. ISBN978-3-8274-2453-2
Lodish H., Berk A., Matsudaira P., Kaiser C. A., Krieger M., Scott M. P., Zipurksy SL, Darnell J (2004). Molecular Cell Biology (5a ed.). WH Freeman: Novi Eboraci. ISBN978-0716743668
Molina-Paris, Carmen, et Grant Lythe (2011). Mathematical Models and Immune Cell Biology. Novi Eboraci: Springer. ISBN9781441977250
Munaron, Luca, et Davide Lovisolo (2003). Fisiologia della cellula. Bollati Boringhieri. ISBN9788833956961
Nicolau i Pous, Francesc (1987). La cèl·lula i la reproducció dels éssers vius. Barcinonae: Fundació Catalunya Cristiana. ISBN84-398-9992-0
Roca, Núria, Marta Serrano, Ferran Gibert, et Antonio Muñoz (1995). La cèl·lula: l'origen de la vida. Barcinonae: Parramón. ISBN84-342-1911-5
Sampaolo, C. Loffredo (1979). La cellula i tessuti gli organi: guida alle esercitazioni al microscopio. PICCIN. ISBN9788821200106
Ude, Joachim, et Michael Koch (2002). Die Zelle - Atlas der Ultrastruktur (3a ed.). Heidelberg et Berolini: Spektrum Akademischer Verlag. ISBN3-8274-1173-4
Zaman, Muhammad H. (2009). Statistical Mechanics of Cellular Systems and Processes. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN9780521886086
