Gaius Norbanus Flaccus, natus mortuusque primo saeculo a.C.n., fuit senator Romanus qui consulatum anno 38 a.C.n. gessit, anno 34 a.C.n. triumphavit. Bello civili fautor Octaviani Caesaris fuit.
Gaius Norbanus nepos consulis anni 83 a.C.n. vulgo habetur qui homo novus et Marianarum partium dux a Sylla victus et proscriptus tandem se in insula Rhodo ipse necavit. Tunc pater eius triumvir monetalis fuisse videtur qui denarios[1] quosdam circa eundem annum 83 a.C.n. cudendos curavit[2]. Alii vero nomen in denariis ipsius consulis fuisse putant. Quorum opinioni si adsenseris tunc hic Gaius Norbanus filius consulis anni 83 a.C.n. esse potest. Nec antea cursum honorum ingressus est, quia lege Syllana filii proscriptorum magistratus petere vetabantur. Quae lex anno 49 a.C.n. demum a Gaio Iulio Caesare abrogata est[3]. Nomen ipsum hanc gentem Norba oriundam esse indicare videtur.
Praetor anno 43 a.C.n.[4] Norbanus partes triumvirorum secutus est. 42 a.C.n. cum Lucio Decidio Saxa octo legiones per Macedoniam in Thraciam ducebat, quae velut primum agmen triumvirorum exercitus dici possunt. Nam Octavianus et Marcus Antonius in Italia adhuc morabantur, a Sexto Pompeio, Staio Murco, Gnaeo Domitio, qui navibus pollebant, impediti. Ne tyrannicidae Brutus Cassiusque ex Asia venientes ultra procedere possent, Saxa et Norbanus angustias in Via Egnatia prope Philippos occupaverunt. Ita hostes ad longum incommodumque circuitum coegerunt : deinde antequam a tergo circumvenirentur Amphipolim sese receperunt ubi, urbe firmiter munita, reliquum exercitum expectabant. Ob quae merita ad consulatum ordinarium anno 38 a.C.n. cum Gaio Appio Pulchro gerendum a triumviris designatus, proconsul Hispaniae postea circa 36 a.C.n. fuit, de qua triumphum die 12 octobris 34 a.C.n. egit[5]. Nec tam magna illa victoria fuisse videtur : etenim rerum gestarum scriptores antiqui de ea silent. Ab anno 31 a.C.n. proconsul Asiae erat[6].