![]() |
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Imipraminum est substantia psychoanaleptica et antidepressiva et propterea medicamentum, quod cogitari potest, ad therapiam depressionum et enuresis et pavoris nocturni. Imipraminum dibenzazepinorum quoque et antidepressivorum tricyclicorum est.
Anno 1950 antipsychoticum primum nomine Chlorpromazinum elaboratum[1] alias substantias antipsychoticas et sedativas petebantur. Helveticus Rolandus Kuhn anno 1957 in animo tractationem schizophreniam habens [2] substantiam G22335[3] adduxit. Inopinate effectus substantiae novae non antipsychoticos sed antidepressivos se praebuerunt.
Imipraminum est inhibitor reabsorptionis monoaminorum non-selectivum. Structura chemica sua est 10,11-dihydro-N,N-dimethyl-5H-dibenz-[b,f]azepinum-5-propani-aminum, quod est dibenzazepinum (duo anuli aromatici (benzenum) ad 1H-Azepinum = anulus cum sex atomis carboniorum et atomus nitrogenii) cum propano et ammino tertiario (-N-(CH3)2).
Alia dibenzazepina sunt per exemplum carbamazepinum sive amoxapinum.
Massa molaris est 280.40 g/mol. Codex ATC est N06AA02.
Imipraminum potissime varia receptoria obsidet, per exemplum Serotonini (inhibitio reabsorptionis magna), Noradrenalini, Dopamini, Acetylcholini, Adrenalini, Histamini.
Tempus semivitae biologicum .[4] circa 20 h [10—25] est. Imipraminum in Desipramino mutatur. Excretio est per urinas (80%) et biles (20%).
Imipraminum est substantia antidepressiva.
Cum uso Imipramini animum advertere ad effectus secundarios systematis autonomici et interactiones necesse est.
Exempli (!) sunt:
Dosis diurna definita (DDD) est 100 mg per die et p.o.[5]