Infinitivus est modus verbi.

In Lingua Latina tria tempora duoque genera infiniti sunt:

praesens (e.g. act. laudāre, pass. laudārī),
perfectum (act. laudāvisse, pass. laudātum, -am esse (participiō perfecti passivi)) et
futurum (act. laudātūrum, -am esse, pass. laudātum īrī (supinō)).

Modus infinitivus est una inter formas infinitivas verbi, sine persona et sine numero, quarum aliae sunt participium, gerundium, gerundivum et supinum.

Usus infinitivi

Errare humanum est.
Caesar a Gergovia discessisse audiebatur.

Partes orationis
(Nomen) substantivum \| (Nomen) adiectivum \| Nomen numerale \| Pronomen \| Articulus \| Verbum (temporale) \| Adverbium \| Participium \| Coniunctio \| Praepositio \| Interiectio \| (Particula)
Verbum (temporale)
Persona: Prima \| Secunda \| Tertia
Numerus: Singularis \| Pluralis \| Dualis
Genus verbi: Activum \| Passivum \| (Neutrum \| Commune \| Deponens)
Modus: Infinitivus \| Indicativus \| Coniunctivus \| Imperativus \| Optativus
Tempus: Praesens \| Imperfectum \| Perfectum \| Plusquamperfectum \| Futurum \| Futurum exactum
Vide etiam: Gerundium \| Supinum \| Gerundivum

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!

Categoriae