24e Grammy Awards (1982)
Grammy Awards
Datum 24 februari 1982
Locatie Shrine Auditorium, Los Angeles
Host John Denver
Netwerk CBS
Vorige Grammy Awards 1981
Volgende Grammy Awards 1983
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De 24e editie van de jaarlijkse Grammy Awards-uitreiking vond plaats op 24 februari 1982 in het Shrine Auditorium in Los Angeles. De ceremonie werd live uitgezonden door de Amerikaanse tv-zender CBS en werd gepresenteerd door John Denver, die dat ook al in 1978 en 1979 had gedaan.

Producer en arrangeur Quincy Jones ging met de meeste prijzen aan de haal, namelijk vijf. Opmerkelijk daarbij was dat hij deze Grammy's won in de wat "mindere" categorieën, zoals voor beste arrangement, beste musical en beste R&B opname. In de drie hoofdcategorieën (Song, Album en Record of the Year) won Jones helemaal niets. Het was voor het eerst sinds 1966 dat een winnaar van minimaal vijf Grammy's niet ten minste een van die hoofdcategorieën voor zijn rekening nam.

Jones won met twee albums: The Dude, een album waarop hij als producer/componist/arrangeur samenwerkte met een aantal gastzangers en -zangeressen, en met The Lady and her Music van jazz-zangeres Lena Horne, dat Jones had geproduceerd. Zijn carrièretotaal stond daarmee op elf, maar er zouden er in latere jaren nog veel meer volgen - onder meer voor zijn werk voor Michael Jackson.

De winnaar van de Album of the Year Grammy was het album Double Fantasy van John Lennon en Yoko Ono. De prijs werd in ontvangst genomen door Ono en hun zoon Sean. Het was de enige prijs die avond voor Lennon en Ono; het was voor het eerst sinds 1969 dat de winnaar van de prestigieuze Album of the Year categorie verder niets won. Wat Lennons winst ook bijzonder maakte was het feit dat hij hiervoor nog nooit een Grammy had gewonnen als solo-artiest. Sterker nog, hij was zelfs niet eens genomineerd geweest. Het was ook meteen de laatste Grammy voor de in 1980 overleden Lennon.

Een andere grote winnaar was producer James Mallinson, die vier prijzen in de klassieke categorieën won.

Een aantal winnaars had lang moeten wachten op een nieuwe onderscheiding. Klassieke zangeres Joan Sutherland, bijvoorbeeld, won haar eerste Grammy sinds 1962, terwijl collega Marilyn Horne sinds 1965 zat te wachten. Arrangeur en componist Johnny Mandel won voor het eerst sinds 1966.

Dirigent Georg Solti en pianist Vladimir Horowitz wonnen ook weer de nodige prijzen, waardoor zij beiden elk 18 Grammy Awards hadden gewonnen tot dan toe. Ze stonden daarmee op de tweede plaats in het aller tijden-overzicht, achter Henry Mancini (20 Grammy's).

Door de opkomst van de video had de organisatie besloten voor het eerst een Video of the Year Grammy uit te reiken. De eerste winnaar was Michael Nesmith (in de jaren 60 lid van The Monkees) met zijn video-album Michael Nesmith in Parts.

Winnaars

Algemeen

Pop

Country

R&B

Rock

Folk

Latin

Gospel

Jazz

Klassieke muziek

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

Comedy

Composing & Arranging (Compositie & arrangementen)

Kinderrepertoire

Musical

Hoezen

Production & Engineering (Productie & Techniek)

Gesproken Woord

Historisch

Video

Categorie