De tweede editie van de jaarlijkse Grammy Awards, waarbij prijzen werden uitgereikt in verschillende categorieën voor de beste Amerikaanse muzikanten, vond plaats op 29 november 1959 in het Beverly Hilton in Los Angeles (Californië).
Het was de tweede uitreiking in 1959, na de eerste editie een paar maanden eerder. De eerste ceremonie betrof muziek uit 1958, de tweede muziek uit 1959. Vanaf 1961 vond de uitreiking telkens in het voorjaar plaats.
Duke Ellington won de meeste prijzen, namelijk drie voor de soundtrack van de film Anatomy of Murder. Een aantal artiesten won er twee: Bobby Darin voor Record of the Year voor Mack the Knife en voor Beste Nieuwe Artiest; Frank Sinatra voor Album of the Year en voor beste popzanger, beide voor het album Come Dance With Me.
Ella Fitzgerald kreeg prijzen voor beste popzangeres en voor beste jazzplaat, terwijl componist Andre Previn won in de categorieën voor beste soundtrack en voor beste orkest-opname. Pianist Arthur Rubinstein kreeg twee Grammy's voor een opname van sonates van Beethoven, die in twee categorieën was genomineerd (beste kamermuziek en beste instrumentale solist). Rubinstein won in beide categorieën.
Het liedje The Battle of New Orleans won twee prijzen, een voor componist Jimmy Driftwood en een voor zanger Johnny Horton.
Winnaars
Algemeen
Kinderrepertoire
- Best Recording voor Children
Klassieke muziek
Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan tussen haakjes vermeld.
- Best Classical Performance (orkest)
- Best Classical Performance - zanger(es)
- Best Classical Performance (koor of opera)
- Best Classical Performance (instrumentale solist met orkestbegeleiding)
- Best Classical Performance (Instrumentale solist zonder orkestbegeleiding, of begeleiding in kleine bezetting)
- Artur Rubinstein voor Beethoven: Sonatas No. 21 in C (Waldstein) en No. 18 in E Flat
- Best Classical Performance (kamermuziek)
- Arthur Rubinstein voor Beethoven: Sonatas No. 21 in C (Waldstein) en No. 18 in E Flat
Comedy
- Best Comedy Performance - Spoken
- Shelley Berman voor Inside Shelley Berman
- Best Comedy Performance - Musical
- Homer and Jethro voor The Battle of Kookamonga
Composing and arranging (Compositie & arrangementen)
- Best Musical Composition First Recorded and Released in 1959 (more than 5 minutes duration)
- Best Sound Track Album - Background Score from a Motion Picture or Television
- Best Arrangement
Country
- Best Country & Western Performance
- Johnny Horton voor The Battle of New Orleans
Folk
Jazz
- Best Jazz Performance - Soloist
- Best Jazz Performance - Group
- Jonah Jones voor I Dig Chicks
Musical
- Best Broadway Show Album
- Ethel Merman (& original cast) voor Gypsy
en
- Gwen Verdon voor Redhead (Overige solisten: Richard Kiley, Leonard Stone, Doris Rich, Cynthia Latham, Joy Nichols, Bob Dixon & Pat Ferrier)
- Best Sound Track Album, Original Cast - Motion Picture or Television
Hoezen
- Best Album Cover
- Robert M. Jones (artdirector) voor Shostakovich: Symphony No. 5 door Howard Mitchell
Pop
- Best Vocal Performance, Female
- Best Vocal Performance, Male
- Best Performance by a Vocal Group or Chorus
- Richard Condie (choir director) voor The Battle Hymn of the Republic (uitvoerenden: The Mormon Tabernacle Choir o.l.v. Richard Condie)
- Best Performance by a Dance Band
- Best Performance by an Orchestra
- Best Performance by a "Top 40" Artist
Production and engineering (Productie & techniek)
- Best Engineering Contribution - Other Than Classical or Novelty
- Robert Simpson (technicus) voor Belafonte at Carnegie Hall (uitvoerende: Harry Belafonte
- Best Engineering Contribution - Classical Recording
- Best Engineering Contribution - Novelty Recording
- Ted Keep (technicus) voor Alvin's Harmonica (uitvoerende: David Seville)
R&B
- Best Rhythm & Blues Performance
Gesproken Woord
- Best Performance - Documentary or Spoken Word (other than comedy)
