Boris Ed Mersson (Berlijn, 6 oktober 1921 – Zürich, 13 november 2013[1]) was een Zwitsers componist, muziekpedagoog, dirigent, violist en pianist van Russische afkomst. Zijn vader Jefim Mersson was afkomstig uit Odessa en woonde als concertmeester van het Blüthner- und Philharmonisches Orchester in Berlijn. Omdat Ernest Ansermet Jefim Mersson als concertmeester voor het Orchestre de la Suisse Romande wist te strikken, kwam Boris Mersson als kind (mee) al naar Zwitserland.
Mersson kreeg van zijn vader op vijfjarige leeftijd de eerste muziekles en praktisch onderwijs voor viool en piano. Op zijn tiende trad hij voor het eerst in het openbaar op. Later studeerde hij in Genève piano bij Isidore Karr en vervolgens aan het Conservatoire de Lausanne in Lausanne in de klas van Henri Stierlin-Vallon. Verder studeerde hij ook orkestdirectie bij Hermann Scherchen in Zürich en bij Herbert von Karajan in Luzern. Als breed ontwikkeld musicus was Bersson werkzaam als violist, pianist, dirigent, muziekpedagoog en als componist.
Hij verzorgde pianistrecitals en kamermuziekconcerten in binnen- en buitenland, ook in de Verenigde Staten en Brazilië; als dirigent werkte hij in Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en tijdens het Festival van Ravello. Een van zijn hoogtepunten als dirigent was de uitvoering van Tristan und Isolde van Richard Wagner met het «Orchestre de Monte-Carlo». Hij was docent voor piano, improvisatie en prima vista spel aan de kantonschool Rämibühl en aan de Hochschule für Musik und Theater Zürich in Zürich. Tot zijn leerlingen behoren de saxofonist Daniel Schnyder en de dirigent Philippe Jordan.
Als componist kreeg hij talrijke prijzen in binnen- en buitenland. Hij kreeg ook opdrachten van het Tonhalle-Gesellschaft Zürich.
Mersson was inwoner van de stad Montreux.
Voltooid in | titel | aktes | première | libretto | choreografie |
---|---|---|---|---|---|
1968 | Der Spiegel, op. 30 | naar een Japans verhaal |