Galgenveld Vughterheide; na de voltrekking van het vonnis op de markt van Den Bosch bleven de lijken hier enige tijd hangen ter afschrikking
Overblijfselen van de galg op de galgenberg bij Irnfritz-Messern, Oostenrijk

Een galgenveld is een open ruimte waarop één of meerdere galgen geplaatst staan. In de loop der tijd verdwenen deze velden, maar tot ver in de 18e eeuw waren de galgenvelden nog op vele plaatsen te vinden, zowel in de Nederlanden als daarbuiten.

Locatie

Galgenveld van Amsterdam in 1795
Landschap van Pieter Bruegel de Oude, ca. 1562

Tot 1795, en soms nog wel langer, hadden de steden buiten hun poorten een galgenveld. Dat was vaak woeste grond op een goed zichtbare plaats langs een doorgaande weg, op een heuvel of aan een rivier. De stad liet op deze wijze blijken net als landsheer van de 'hoge heerlijkheid', die rechtsprak over de ingezetenen van zijn bezittingen, over de hoge jurisdictie, het halsrecht, te beschikken. Ten behoeve van de rechtsprekende adel waren elders vaak galgenvelden of galgenbergen aanwezig.

Woeste gronden werden wel geassocieerd met van god verlaten gebieden, waar misdadigers en heidenen volgens de christenen thuishoorden.[1] Een meer prozaïsche reden is dat in het open veld de zichtbaarheid, en dus de afschrikkende werking, groter is. Van sommige galgenvelden is bekend dat ze nooit gebruikt zijn, maar enkel een afschrikfunctie hadden, zoals dat van Amerongen.[2]

Uitvoering

In veel gevallen werd de uitvoering van het doodvonnis niet op het galgenveld uitgevoerd. Dit gebeurde vaak op een centrale plaats van de stad, waarbij de voltrekking in de openbaarheid gebeurde. Na de executie werd het lijk op een horde, een soort slee van takken, naar het galgenveld gebracht en daar opgehangen of op de radstake, een stevige meters hoge paal met bovenaan een horizontaal geplaatst wiel, gelegd. Beide vormen zijn terug te vinden in het gezegde "hij groeit op voor galg en rad". Ook werden wel specifieke lichaamsdelen tentoongesteld, zoals hoofden die op staken werden gespietst na onthoofding.

Een gehangene had geen recht op waardige begrafenis, het was gebruikelijk dat zijn stoffelijk overschot door dieren werd opgegeten.[3] Er werd begraven in en rond de kerken, dat was gewijde grond waarin geëxecuteerden niet werden toegelaten. De resten werden daarom vaak begraven in een knekelput onder de galg.

Het afschrikkende effect dat met een voor iedere passant goed zichtbaar galgenveld beoogd werd voorkwam niet dat sommige een recreatieve plaats werden, zoals bij Amsterdam. Daar werd het Galgenveld, gelegen aan de noordoever van het IJ, veel bezocht bij wijze van zondagmiddaguitje.[4] Een ander voorbeeld is Lunteren, waar op de Galgenberg in later tijden, ter recreatie, een uitzichttoren is gebouwd.

Afschaffing

Vlaams landschap met galgenberg, 17e eeuw
Galgenberg in Duitsland, 1833

Holland

In 1795 komt in de Nederlanden een ommekeer in het gebruik van galgenvelden. De Provisionele Representanten van het Volk van Holland vergaderden toentertijd dagelijks in Den Haag en kwamen op 6 maart 1795 met een decreet, dat als volgt luidt:

Publicatie
De provisioneele Representanten van het Volk van Holland, allen diegeenen die deezen zien of hooren leezen, Heil en Broederschap.
Alzoo de ondervinding sedert zoo veele jaren heeft doen zien, dat de Galgen, Raderen en Geesselpalen, op vele plaatsen langs de openbare wegen opgerigt, niet anders te weeg brengen, dan dat dezelven een treurig schouwspel opleeveren van de Barbaarsheid van vroegere tijden, waardoor aandoenlijke harten gevoelig worden getroffen, terwijl de boosdoeners daar door niet van het kwaad worden afgeschrikt; en dezelven mitsdien slechts dienen om de Nabestaanden van hun, wier Lijken aan Galg of Rad ten prooye aan de Lugt en aan het Gevogelte zijn overgegeven, bloot te stellen aan de verguizing van onverstandigen en ongevoeligen die de misdaad van den veroordeelden doet nederdalen op den Onschuldigen, die echter nimmer door het wangedrag van anderen in de achting die hen toekomt, moet worden benadeelt; behalve dat daar door de menschelijke waardigheid tot den hoogstmogelijke trap van vernedering wordt gebracht.
Zoo is 't dat wij hebben goedgevonden te decreteren gelijk wij doen bij deezen, dat alle die overblijfsels der oude Barbaarsheid, alomme binnen deeze Provincie, ten spoedigste en uiterlijk binnen de tijd van 6 weken na de afkondiging deezes, zullen moeten worden weggenomen, die daartoe gediend hebbende plaatsen geslegt, en tot andere gebruiken worden ingericht.
Lasten wij den Procureur Generaal der Provincie, alle Bailluwen en verdere Officieren van Justitie, diens zulks zouden mogen aangaan toe te zien, dat dit ons decreet behoorlijk worde agtervolgt en naargekomen; en verder zorg te dragen, dat alle lijken aan Galgen en Raderen of anderzinds tentoongesteld, worden weggenomen en ten minste kosten begraven op de publique Kerkhoven of ander geschikte plaatsen, terwijl wij voor het vervolg decreteeren dat voortaan alle Lijken van de zoodanige, die binnen den Lande van Holland met den Dood zouden mogen worden gestrafd, dadelijk na de terechtstelling zullen moeten worden afgenomen en behoorlijk begraven.
En op dat niemand hiervan onkundig zij, zal worden gepubliceerd en ge affigeerd ter plaatse waar zulks te geschieden gebruikelijk is.
Gedaan in Den Hage onder het klein Zegel van den Lande in den 6 Maart 1795. Het eerste jaar der Bataafse Vrijheid

Het korte tijdsverloop tussen de start van het beraad over dit onderwerp in februari 1795 en het van kracht worden van dit decreet op 6 maart 1795 wijst op voorafgaand beraad. Met andere woorden, het is vrij zeker dat het afschaffen van galgenvelden en galgenbergen reeds eerder door een bepaalde bevolkingsgroep besproken en beraamd werd, alleen trad men hierover weinig of niet naar buiten.[5]

Utrecht

In Utrecht was men later met de afschaffing van galgenvelden. De Drost van het tweede Kwartier van het Departement Utrecht schreef op de 21e dag van de grasmaand 1809 aan de Burgemeester van Amersfoort dat de galgen, raden en dergelijke die nog in de jurisdictie zouden bestaan, afgebroken moesten worden en dat de lichamen van de geëxecuteerden begraven moesten worden.[5]

Plaatsen met galgenvelden

Zie ook de doorverwijspagina "galgenberg" voor een lijst van galgenbergen in West-Europa.

België

Galgenveld van Antwerpen, ca. 1525

Nederland

In Nederland hebben verschillende plaatsen een galgenberg of galgenveld gehad, plaatsen in Nederland waar dat bekend van is zijn de volgende. De omschrijvingen zijn meestal uit de tijd dat de galg daar stond.[5]

Friesland

De historicus J.A. Mol heeft in 2006 archiefonderzoek gedaan naar het voorkomen van galgen in Friesland, waarbij hij zich baseerde op toponiemen waarin de term galg bewaard is gebleven.[9]

Steden
Grietenijen
Waddeneilanden
Overig

Drenthe

Twee galgenvelden buiten de vesting Coevorden, aangeduid als 't Gerecht, 1634

In Drenthe zijn nogal wat veldnamen met galg of rad erin die verwijzen naar terreinen die naar alle waarschijnlijkheid gebruikt zijn als executieplaats. Voorbeelden zijn de galgenbergen van Anloo, Anholt, Balloo, Schoonoord/Sleen en Westerbork, waarin menselijke resten zijn aangetroffen. Van een tiental andere heuvels bestaat het vermoeden, dat zij gefungeerd hebben als executieplaats.[10]

Gelderland

Ontwerp van De Steenen Galg van Arnhem, hier konden 21 lijken tegelijk aan worden gehangen, 1734

Groningen

Zie ook: Galgen in Groningen
Groningen met galgenveld bij het Damsterdiep, 1575
Galgendwinger met de militaire gerechtsplaats (Jan Bulthuis, 1784)

Noord-Holland

De Volewijk met Galgeput bij Amsterdam, ca. 1862
Elsje Christiaens vastgebonden aan een paal op het Amsterdamse galgenveld Volewijk door Rembrandt van Rijn, 1664

Overijssel

Utrecht

Gezicht op de stad Utrecht vanaf het Paardenveld met in het midden de galg, 1756

Zuid-Holland

Galgenveld aan de Trekvliet bij Den Haag, 1619
Gilles van Leedenberch, in 1618 veroordeeld wegens landverraad, maakte in de gevangenis een eind aan zijn leven en werd geconserveerd, gekist en een jaar later met kist en al aan de galg gehangen. Op de achtergrond op het rad de moordenaars op Jan van Wely.
Galgenveld bij Gouda, 1520

Noord-Brabant


Zeeland

Limburg

Galgenveld van Nieuw-Amsterdam in het midden van de tekening, 1664

Suriname

Paramaribo kende een galgenveld, aan het Pad van Wanica (thans Indira Gandhiweg, de weg naar Zanderij). Een of meerdere veroordeelden van de stadsbrand van 1832 zouden er in 1833 zijn opgehangen.[55]

Verenigde Staten

In de Nieuw-Nederlandse hoofdplaats Nieuw-Amsterdam stond aan de kust een galg, zoals is te zien op de tekening van Johannes Vingboons van Nieuw-Amsterdam van 1664.

Oostenrijk

Verenigd Koninkrijk

De Tyburn tree, de permanente galg bij Tyburn, stond op de plek waar zich nu de Marble Arch bevindt en werd gebruikt tot 1759, afbeelding uit 1680

Verwijzingen

In het hedendaagse leven wordt in namen regelmatig verwezen naar voormalige galgenvelden of galgenbergen. In Nijmegen is een wijk naar het voormalige galgenveld vernoemd.

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Gallows op Wikimedia Commons.