Zijn muzikale carrière begon reeds in de jaren 60, maar hij werd pas succesvol in de jaren 70 als hoofdzanger van de zeskoppige band Popol Vuh die drie succesvolle albums maakte. Teigen maakte ook deel uit van het humoristische trio Prima Vera waarmee hij ook zeven albums uitbracht.
In 1978 stond Teigen voor de eerste keer op het Eurovisiesongfestival nadat hij Melodi Grand Prix gewonnen had met Mil etter mil. Hij werd laatste met nul punten wat hem de bijnaam Mr. 0 Points gaf, hij was namelijk de eerste die geen enkele punt scoorde in het nieuwe puntensysteem dat sinds 1975 van kracht was. Ondanks een internationale mislukking was het lied een immense hit in eigen land. De single domineerde de hitparade vier maanden lang en was negentien weken lang een van de tien bestverkochte singles in het land, waarvan hij vijf weken lang op 1 stond. Na dertig jaar carrière is dit nog steeds zijn grootste hit.
Vier jaar later keerde Teigen samen met zijn vrouw Anita Skorgan terug op het songfestival in Harrogate met het lied Adieu, hier scoorde hij al beter mee. Teigen en Skorgan wisten de twaalfde plaats te halen. Een jaar later trad hij weer solo aan in München en kaapte met Do Re Mi de negende plaats weg, zijn beste resultaat. Maar hij had nog vaker op het Songfestival kunnen staan. Geen enkele artiest nam vaker deel aan de Melodi Grand Prix dan hij, namelijk veertien keer: in 1974, 1975, 1976, 1978, 1980, 1982, 1983, 1988, 1989, 1990, 1993, 1994, 1996 en 2005 had hij pogingen gedaan.
Teigen heeft in zijn carrière zeventien albums uitgebracht, waaronder enkele albums met muzikale hoogtepunten.
Noorwegen
