| McCoy Tyner | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
McCoy Tyner in 2010
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Alfred McCoy Tyner | |||
| Geboren | 11 december 1938 | |||
| Geboorteplaats | Philadelphia | |||
| Overleden | 6 maart 2020 | |||
| Overlijdensplaats | Bergenfield
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1960 - heden | |||
| Genre(s) | Jazz, mainstream jazz, hardbop, bebop, postbop | |||
| Beroep | Muzikant, componist, orkestleider | |||
| Instrument(en) | Piano | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Alfred McCoy Tyner (Philadelphia (Pennsylvania), 11 december 1938 – New Jersey, 6 maart 2020) was een Amerikaans jazzpianist. Hij is het bekendst geworden om zijn werk voor The John Coltrane Quartet.
Tyner werd geboren in Philadelphia als oudste van drie kinderen. Hoewel het hele gezin muzikaal was, stimuleerde Tyners moeder hem het meest om zich op muzikaal gebied te ontwikkelen. Hij begon op zijn 13e piano te spelen en na twee jaar was hij volledig in de greep van de muziek. Zijn eerste echte optreden was met Benny Golson en hij werd eerste pianist in Golson en Art Farmers jazztet in 1959.
Na zijn vertrek werd Tyner pianist bij Coltranes legendarische kwartet. Coltrane kende Tyner al een tijdje en gebruikte ook een van zijn composities: The Believer. Tyner verscheen voor het eerst op Coltranes bekende plaat My Favorite Things voor Atlantic Records. The John Coltrane Quartet, dat bestond uit John Coltrane op tenorsaxofoon, Tyner op piano, Jimmy Garrison op bas en Elvin Jones op drums, toerde bijna non-stop tussen 1961 en 1965 en maakte een aantal klassieke albums, zoals Crescent en het wereldberoemde A Love Supreme.
Tyner heeft zelf ook een aantal albums gemaakt als leader, die een grote invloed hebben gehad op andere jazzpianisten. Na het verlaten van Coltranes Quartet begon hij met een reeks albums voor Blue Note. Daarna stapte hij over op het Milestone-label en maakte vele invloedrijke albums, zoals Sahara (1972), Enlightenment (1973) en Fly With The Wind. In zijn muziek voor Blue Note en Milestone gebruikte hij vaak de muziek van Coltrane, maar hij liet zich ook beïnvloeden door Afrikaanse en Aziatische muziek. Deze albums worden vaak aangehaald als voorbeelden van essentiële, innovatieve jazz uit de jaren 70, die noch Fusion noch Free Jazz was. Hij gebruikte in 1975 ook een klavecimbel, een instrument dat zelden in jazz voorkomt. Eind jaren tachtig, begin jaren negentig werkte hij met een bigband. Twee albums van die band ("Turning Point" en "Journey") werden onderscheiden met een Grammy.
Tyner trad nog steeds op met verschillende trio’s.
Hij was vroeger een soennitisch moslim. Zijn moslimnaam was Sulaimon Saud. Later had Tyner geen specifieke godsdienst. McCoy Tyner was ooit gehuwd en heeft drie zonen. Zijn broer, Jarvis Tyner, bekleedt een hoge positie in de Amerikaanse Communistische Partij. McCoy zei echter zelf niet betrokken te zijn bij een politieke stroming.
