Paralympische Spelen | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
De paralympische vlag
| |||||||
Sport | 20 zomersporten 6 wintersporten | ||||||
Organisator | Internationaal Paralympisch Comité | ||||||
Eerste editie | 1960 in Rome (Zomerspelen) 1976 in Örnsköldsvik (Winterspelen) | ||||||
Navigatie | |||||||
| |||||||
|
De Paralympische Spelen zijn de Olympische Spelen voor mensen met onder meer een lichamelijke handicap, visuele beperking en/of hersenverlamming. Het evenement staat onder auspiciën van het Internationaal Paralympisch Comité.
De Paralympische Spelen worden altijd in hetzelfde jaar gehouden als de Olympische Spelen, doorgaans in de maand na de Olympische Spelen, en sinds de Zomerspelen van 1988 worden ze ook altijd in dezelfde stad gehouden. Sinds 2012 is er zelfs de verplichting dat de stad die de Olympische Spelen organiseert, ook de Paralympische Spelen organiseert.
In 1948 organiseerde Sir Ludwig Guttman een sportwedstrijd in Engeland voor veteranen uit de Tweede Wereldoorlog met rugletsel. Vier jaar later deden ook sporters uit Nederland mee aan deze Spelen; het internationale evenement dat nu de Paralympische Spelen heet, was geboren. De naam is een combinatie van het Griekse woord 'para' dat 'naast' of 'bij' betekent en olympisch.[1]
De eerste editie vond plaats in 1960 in het Italiaanse Rome. Tot en met 1972 deden alleen sporters in een rolstoel mee. Vanaf 1976 doen ook geamputeerden en mensen met een visuele beperking mee. In datzelfde jaar werden ook de eerste Paralympische Winterspelen gehouden, in het Zweedse Örnsköldsvik.
Tegenwoordig is het een sportevenement voor atleten uit 6 verschillende groepen van handicaps. De nadruk ligt op hetgeen de sporters wél kunnen, in plaats van op wat ze níet kunnen. Het aantal atleten dat meedoet is erg gegroeid sinds de begindagen, van 209 atleten in Rome in 1960 tot ruim 4200 tijdens de Spelen in Londen in 2012.
Er worden in de Paralympische wereld zes categorieën onderscheiden; sporters uit vijf van die categorieën mogen in 2008 deelnemen aan de Paralympische Spelen. Sporters in de categorie voor intellectueel beperkten werden na de Spelen van 2000 een tijdje niet toegelaten, maar deze sporters zijn sinds de Spelen van 2012 weer in 3 sporten welkom op de Spelen. Rondom die Spelen ontstond een schandaal over het Spaans basketbalteam, waarvan het grootste deel uiteindelijk helemaal niet gehandicapt bleek. Destijds is besloten om deze categorie pas weer toe te laten als er een betrouwbare manier is om de beperking per sporter vast te stellen en een goede indeling in categorieën te maken. Voor hen is dan ook de Special Olympics World Games in het leven geroepen. Voor doven zijn er de Deaflympische Spelen.
Op het programma staan 21 Paralympische zomersporten en zes wintersporten. De links verwijzen naar het artikel over de Paralympische variant van de betreffende sport.
Op het programma stonden in 2014 zes paralympische sporten. De links verwijzen naar het artikel over de paralympische variant van de betreffende sport.
Editie | Stad |
---|---|
1960 | Rome |
1964 | Tokio |
1968 | Tel Aviv |
1972 | Heidelberg |
1976 | Toronto |
1980 | Arnhem |
1984 | Stoke Mandeville |
New York | |
1988 | Seoel |
1992 | Barcelona |
1996 | Atlanta |
2000 | Sydney |
2004 | Athene |
2008 | Peking |
2012 | Londen |
2016 | Rio de Janeiro |
2020 | Tokio |
2024 | Parijs |
2028 | Los Angeles |
2032 | Brisbane |
Trischa Zorn uit de Verenigde Staten is de meest gedecoreerde Paralympiër in de geschiedenis. Ze deed mee aan het zwemmen voor visueel gehandicapten van 1980 tot en met 2004. In totaal won ze 55 medailles, waarvan 41 gouden. Ragnhild Myklebust uit Noorwegen heeft het record van meeste medailles ooit op de Paralympische Winterspelen. Ze deed mee aan Priksleeën, langlaufen en biatlon in 1988, 1992, 1994 en 2002. Ze won 22 gouden medailles, 3 zilveren medailles en 2 bronzen.