Petrus Henricus Johannes Maria "Piet-Hein" Houben (Rijswijk, 11 september 1931 – Schoten, 8 november 2021) was een Nederlands diplomaat en dichter.
Houben is lid van de familie Houben en was een zoon van Commissaris der Koningin Frans Houben (1898-1976) en Pauline Philippine Marie van der Ven (1904-1997). Hij trouwde in 1958 met Theresia Maria Ludovica barones van Voorst tot Voorst (1932), dochter van burgemeester Eduard van Voorst tot Voorst (1892-1972), met wie hij vijf kinderen kreeg, onder wie Aerdt Houben. Hij studeerde rechten aan de RK Universiteit te Nijmegen. In 1963 promoveerde Houben te Leiden op De Raad van Ministers in de Europese Gemeenschappen.
In 1957 trad hij in dienst van het ministerie van Buitenlandse Zaken (Directie Integratie Europa). Vanaf 1965 was hij werkzaam voor Nederland bij de Verenigde Naties, in 1970 directeur-secretaris van de Nationale Commissie Ontwikkelingsstrategie (NCO) onder voorzitterschap van Prins Claus, in 1974 ambassaderaad in Kenya en vanaf 1977 ambassadeur in Peru, Thailand en Vietnam (vanuit Bangkok), Tunesië en laatstelijk in Italië (1990-1995). In 1995 ging hij met pensioen.
In 1982 debuteerde Houben als dichter met de bundel Sirene en andere gedichten; zijn laatste bundel verscheen in 2005.
Mr.dr. P.H.J.M. Houben overleed in 2021 op 90-jarige leeftijd.[1]