![]() Zdjęcie Quaoara wraz z jego księżycem wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
4 czerwca 2002[1] |
Numer kolejny |
50000 |
Oznaczenie tymczasowe |
2002 LM60 |
Charakterystyka orbity (2023-09-13) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka | |
Mimośród |
0,0395[1] |
Peryhelium | |
Aphelium | |
Okres obiegu wokół Słońca |
285,1[1] lat |
Inklinacja |
7,99[1]° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | |
Masa | |
Średnia gęstość | |
Okres obrotu | |
Albedo | |
Jasność absolutna | |
Satelity naturalne |
(50000) Quaoar (wym. [kwa-war][5]) – duża planetoida transneptunowa z Pasa Kuipera, obiekt typu cubewano[2]. Okrąża ją księżyc i pierścienie materii.
Został odkryty 4 czerwca 2002 w Obserwatorium Palomar przez Michaela Browna i Chada Trujillo[1] przy pomocy Teleskopu Samuela Oschina. Otrzymał najpierw oznaczenie prowizoryczne 2002 LM60.
Nazwa pochodzi z kultury Indian ze szczepu Tongva i oznacza pradawne bóstwo stwórcze[1].
Orbita Quaoara nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 8,0°. Na jeden obieg wokół Słońca potrzebuje ok. 285 lat, krążąc w średniej odległości 43,3 au od niego. Średnia prędkość orbitalna wynosi ok. 4,5 km/s.[potrzebny przypis]
Quaoar ma średnicę szacowaną na ok. 1070 km[2]. Jego albedo wynosi ok. 0,13, a jasność absolutna to ok. 2,5m. Średnia temperatura na jego powierzchni sięga ok. 43 K.[potrzebny przypis]
Na powierzchni Quaoara stwierdzono za pomocą badań spektroskopowych obecność lodu wodnego. Planetoida ma czerwonawą powierzchnię. Quaoar jest wystarczająco duży, by w przeszłości posiadać atmosferę. Jego wulkany wyrzucają na powierzchnię lodowe błoto, które zamarza[potrzebny przypis]. Jest jednak zbyt mały, by na stałe zatrzymać substancje lotne, jak metan, tlenek węgla czy azot. W kilka miliardów lat utracił atmosferę, z której pozostały jedynie resztki metanu. Pod wpływem promieniowania kosmicznego metan przekształcił się w długie łańcuchy węglowodorów o czerwonym zabarwieniu[potrzebny przypis], co nadało powierzchni czerwonawego zabarwienia.
Quaoar ma jeden znany księżyc – Weywot. Został odkryty w 2006 roku. Prowizorycznie został oznaczony jako S/2006 (50000) 1[1], nazwę otrzymał w 2009 roku. Nazwa księżyca pochodzi od syna bóstwa Quaoara w wierzeniach ludu Tongva[5]. Średnica księżyca to ok. 81 ± 11 km. Obiega on Quaoara w odległości ok. 13 800 km w czasie ok. 12,26 dni[4].
W 2023 roku odkryto także pierścienie otaczające Quaoara. Zewnętrzny ma promień 4057 ± 6 km i został odkryty w lutym, wewnętrzny o promieniu 2520 ± 20 km opisano w kwietniu[6]. Znajdują się one dalej niż granica Roche’a, co jest nietypowe w przypadku gęstych pierścieni, ale dużo bliżej niż orbita Weywota[7].