2 Batalion Lekkiej Piechoty – oddział piechoty armii koronnej wojska I Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Reformy Sejmu Wielkiego zwiększyły stany polskiej piechoty. Wiosną 1792 roku rozpoczęto organizację kilku batalionów lekkiej piechoty. Każdy z nich miał liczyć cztery kompanie. Kadra oficerską stanowili w dużej części oficerowie niemieccy^[1]. Po kilku miesiącach bataliony zostały rozwiązane przez konfederację targowicką, a szeregowych żołnierzy wcielono do jej formacji^[2]. Oficerów dymisjonowano w styczniu 1793 roku. Wielu z nich zasiliło później 17 regiment pieszy koronny w powstaniu kościuszkowskim^[1].

Pierwszy i drugi batalion liczyły razem 1 288 żołnierzy^[1].

Żołnierze regimentu

W batalionie służyło dziewiętnastu oficerów: jeden podpułkownik, trzech kapitanów, jeden kapitan sztabowy, jeden kapitan regimentskwatermistrz i audytor, jeden adiutant, czterech poruczników, czterech podporuczników, i czterech chorążych^[3].

Pułkownik i komendant

• Franciszek Rottenburg^[a]

Kapitanowie

• Stefan Kłodnicki
• Henryk Wetberg
• Klemens Cerenvlle

Uwagi