![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
C. S. Carabinieri | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Arianna Errigo (ur. 6 czerwca 1988 w Monzy) – włoska florecistka, trzykrotna medalistka olimpijska oraz wielokrotna mistrzostw świata i Europy.
W 2004 roku zdobyła złoto w indywidualnej rywalizacji kadetek oraz brąz drużynowo na mistrzostwach świata juniorów w Płowdiwie[1][2]. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Linzu zdobyła indywidualnie srebrny medal[3]. Podczas mistrzostw świata juniorów w Taebaek (2006) zdobyła złoto drużynowo i srebro indywidualnie[4][5]. Dwa medale zdobyła również podczas mistrzostw świata juniorów w Belek (2007), gdzie była najlepsza drużynowo i trzecia indywidualnie[6][7].
Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku wspólnie z Elisą Di Franciscą, Ilarią Salvatori i Valentiną Vezzali wywalczyła złoty medal w rywalizacji drużynowej[8]. Na tej samej imprezie zdobyła także srebro indywidualnie, przegrywając w finale z Di Franciscą 11:12[9]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Rio de Janeiro zajęła dziewiątą pozycję w rywalizacji indywidualnej[10]. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Tokio, gdzie Włoszki w składzie: Alice Volpi, Arianna Errigo, Martina Batini i Erica Cipressa zajęły trzecie miejsce w rywalizacji drużynowej[11]. Indywidualnie zajęła tym razem piąte miejsce[12].
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw świata w zawodach drużynowych, w tym złote na MŚ w Antalyi (2009)[13], MŚ w Paryżu (2010)[14], MŚ w Budapeszcie (2013)[15], MŚ w Kazaniu (2014)[16], MŚ w Moskwie (2015)[17], MŚ w Lipsku (2017)[18], MŚ w Kairze (2022)[19] i MŚ w Mediolanie (2023)[20] oraz srebrne podczas MŚ w Katanii (2011)[21], MŚ w Rio de Janeiro (2016)[22], MŚ w Wuxi (2018)[23] i MŚ w Budapeszcie (2019))[24]. Ponadto zwyciężała w rywalizacji indywidualnej na MŚ w Budapeszcie (2013)[25] i MŚ w Kazaniu (2014)[26], była druga podczas MŚ w Paryżu (2010)[27], MŚ w Kairze (2022)[28] i MŚ w Mediolanie (2023)[29] oraz trzecia na MŚ w Antalyi (2009)[30], MŚ w Moskwie (2015)[31], MŚ w Lipsku (2017)[32], MŚ w Wuxi (2018)[33] i MŚ w Budapeszcie (2019)[34].
Wielokrotnie zdobywała również medale mistrzostw Europy, w tym złote: indywidualnie na mistrzostwach Europy w Toruniu (2016)[35] i mistrzostwach Europy w Tblisi (2017)[36] oraz drużynowo na mistrzostwach Europy w Płowdiwie (2009)[37], mistrzostwach Europy w Lipsku (2010)[38], mistrzostwach Europy w Sheffield (2011)[39], mistrzostwach Europy w Legnano (2012)[40], mistrzostwach Europy w Zagrzebiu (2013)[41], mistrzostwach Europy w Strasburgu (2014)[42], mistrzostwach Europy w Montreux (2015)[43], mistrzostwach Europy w Tblisi (2017)[44], mistrzostwach Europy w Nowym Sadzie (2018)[45] i mistrzostwach Europy w Antalyi (2022)[46].