Imię i nazwisko |
Audie Leon Murphy |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1925 |
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Współmałżonek |
1. Wanda Hendrix |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Audie Murphy z odznaczeniami, 1948 | |
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1942–1969 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
aktor |
Audie Leon Murphy (ur. 20 czerwca 1925 w Kingston w stanie Teksas, zm. 28 maja 1971 na Brush Mountain w stanie Wirginia) – amerykański wojskowy i aktor.
W 1949 opublikował autobiografię To Hell and Back, zekranizowaną w 1955 jako Do piekła i z powrotem, Murphy zagrał w niej samego siebie.
Urodzony 20 czerwca 1925, syn ubogich farmerów z Teksasu, stał się bohaterem narodowym w czasie II wojny światowej jako najbardziej uhonorowany żołnierz. Wśród jego 33. oznaczeń jest Medal Honoru – najwyższe odznaczenie za odwagę, jakie może otrzymać amerykański żołnierz. Ponadto za odwagę był odznaczony przez rządy Francji i Belgii. Przypisuje mu się zabicie ponad 240 niemieckich żołnierzy, a rannych i wziętych przez niego do niewoli było wielu więcej.
Murphy próbował zaciągnąć się do wojska w rodzinnym Teksasie, ale został odrzucony przez komisję, ponieważ był zbyt młody. Dzięki pisemnemu oświadczeniu swojej starszej siostry Corinne, w którym stwierdziła pełnoletniość brata, podając fałszywą datę jego urodzenia, ponownie zgłosił się do komisji poborowej i tym razem został przyjęty. Po przejściu podstawowego przeszkolenia wojskowego został wysłany do Tunezji, a następnie na Sycylię i do Europy Zachodniej, gdzie walczył w dziewięciu dużych kampaniach i w ciągu trzech lat awansował z rangi szeregowego do podporucznika.
Dla wielu osób powodem odrzucenia Murphy’ego przez komisję było to, że nie pasował on do „wizerunku” bohatera wojennego. Był niewielkim, kruchym, nieśmiałym młodym człowiekiem o łagodnym głosie, którego chłopięcy wygląd (coś, czego nigdy nie stracił przez całe życie, zawsze wyglądał dużo młodziej niż w rzeczywistości) często szokował ludzi, kiedy ci dowiadywali się, że, na przykład, w czasie bitwy w kotle kolmarskim w styczniu 1945 r. wskoczył do płonącego czołgu wypełnionego paliwem i amunicją (który w każdej chwili mógł eksplodować) i za pomocą karabinu maszynowego w nim zamontowanego powstrzymał falę atakujących żołnierzy niemieckich, zabijając wielu napastników i tym sposobem ratując swój oddział przed niechybną zagładą.
We wrześniu 1945 został zwolniony z czynnej służby wojskowej. Po wybuchu wojny koreańskiej w czerwcu 1950 wstąpił w randze kapitana do 36 dywizji piechoty Gwardii Narodowej Teksasu, ale na front nie został wysłany.
Zginął w katastrofie lotniczej.