Bohdan Stachlewski, ppłk (<1935) | |
pułkownik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
8 października 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 września 1939 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1939 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca pułku |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
|
Bohdan Kazimierz Stachlewski, ps. „Dan” (ur. 8 października 1891 w Koninie, zm. 28/29 września 1939[1]) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Urodził się 8 października 1891 w Koninie, w rodzinie Władysława i Zofii z Zborowskich[2] . W 1912 wstąpił do Związku Strzeleckiego. Został wcielony do IV plutonu Pierwszej Kompanii Kadrowej, a następnie przeniesiony do 1 pułku ułanów[1]. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem bardzo dobrym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza sztabowego[3]. Latem tego roku, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie, a potem w Łomży, gdzie wybrano go komendantem obozu[1].
W listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu Niemców, a następnie podjął służbę w 32 pułku piechoty i został awansowany do stopnia podporucznika[1]. Następnie przeniesiony do 11 pułku ułanów, 1 maja 1920 awansowany do stopnia porucznika[2] . 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[4]. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej i odniósł ranę pod Kustymą[1].
W czerwcu 1923[a] został przeniesiony z 27 pułku ułanów do 25 pułku ułanów[6][7]. Od 1926 był dowódcą Szwadronu Zapasowego w Łukowie[1]. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 1 stycznia 1927 i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[9][10]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 27 pułku ułanów w Nieświeżu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11][12]. 24 grudnia 1929 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 17. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko Inspektora Południowej Grupy Szwadronów KOP w Łucku[14][15][1]. W 1933 został przeniesiony na stanowisko Inspektora Północnej Grupy Szwadronów KOP w Wilnie[16] . 31 sierpnia 1935 otrzymał przeniesienie do Komendy Straży Granicznej w Warszawie na stanowisko II zastępcy komendanta[17] i funkcję tę pełnił do 28 marca 1937[1]. W marcu 1937 objął dowództwo 25 pułku ułanów w Prużanie[18]. Na stopień pułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[19][20]. Dowodził pułkiem w czasie kampanii wrześniowej. Zamordowany najprawdopodobniej przez nacjonalistów ukraińskich 28/29 września 1939 podczas próby przedarcia się na Węgry[16][1].