Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data śmierci | |
profesor nauk humanistycznych | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1968 |
Habilitacja |
1971 |
Profesura |
1984 |
Dyrektor | |
Archiwum | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Jerzy Skowronek (ur. 21 czerwca 1937 w Radomiu, zm. 23 lipca 1996) – polski historyk, badacz dziejów Europy Środkowo-Wschodniej, uczeń prof. Stefana Kieniewicza.
W 1960 ukończył studia, w 1968 uzyskał doktorat na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, tam też w 1971 obronił habilitację. Od 1984 profesor Uniwersytetu Warszawskiego, od 1991 dyrektor Instytutu Nauk Humanistycznych Wojskowej Akademii Technicznej. Kierownik Zakładu Historii XIX wieku IH UW 1982–1994. Wicedyrektor Instytutu Historycznego UW 1975–1978. Kierownik Studium Zaocznego IH UW 1975–1976. Wykładowca w Katedrze Słowian Zachodnich i Południowych Uniwersytetu Moskiewskiego 1975, w Istituto Universitario Orientale w Neapolu 1989, 1990, na uniwersytetach w Skopje, Lublanie, Sarajewie i Belgradzie 1979. Prorektor UW 1985–1987. Od 1 stycznia 1993 pełnił funkcję Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. Zajmował się przede wszystkim historią Polski i krajów bałkańskich w II połowie XVIII wieku i w XIX wieku oraz stosunkami międzynarodowymi w tym okresie.
Zginął w wypadku samochodowym we Francji.
Kawaler Orderu Świętego Stanisława III klasy[1]. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1996)[2].
Po jego śmierci ustanowiono nagrodę jego imienia, przyznawaną wydawcom, którzy publikują książki z szerokiego kręgu zainteresowań badawczych.
Ku jego pamięci w 2015 przed budynkiem Archiwum Akt Nowych posadzono dąb Jerzy[3].
Do grona jego uczniów należą: Jarosław Czubaty, Tomasz Kizwalter, Zbigniew Klejn, Alicja Kulecka.