Treść tego artykułu od 2023-06 należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunkówDokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.
Zobacz też: inne znaczenia słowa „klub”.
Siedziba Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej, największego klubu w Sejmie VII kadencji (2011–2015), w Sejmie
Siedziba Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości (2011–2015)

Klubfrakcja parlamentarzystów polskiego parlamentu. Zgodnie z regulaminami Sejmu[1] i Senatu[2], klub poselski tworzy co najmniej 15 posłów, a senacki co najmniej 7 senatorów. Posłowie wraz z senatorami mogą tworzyć wspólny klub parlamentarny.

Opis

[edytuj | edytuj kod]
Ta sekcja od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tej sekcji.

Parlamentarzyści podczas dyskusji mogą zabierać głos w imieniu własnym lub swoich klubów, wówczas czas wystąpienia jest zliczany dla całego klubu. Parlamentarzysta może należeć tylko do jednego klubu poselskiego, senackiego lub parlamentarnego.

Jeżeli mniejsza grupa parlamentarzystów chce mieć własną frakcję polityczną, może założyć koło.

Początek historii klubów w Sejmie

[edytuj | edytuj kod]

W połowie 1919 roku w Sejmie funkcjonowało 10 klubów poselskich: Związku Ludowo-Narodowego, Polskiego Zjednoczenia Ludowego, Pracy Konstytucyjnej (gł. galicyjscy konserwatyści i demokraci), Narodowo-Robotniczy (NZR i NSR), PSL „Piast”, PSL „Wyzwolenie”, PSL Lewica, Związku Polskich Posłów Socjalistycznych (PPS), klub żydowski i klub niemiecki. W drugiej połowie 1919 część posłów ZLN i NZR utworzyła Narodowo-Chrześcijański Klub Robotniczy (zw. chadeckim)[3].

Po wyborach w 1922 posłowie ChZJN utworzyli kluby: ZLN, Chrześcijańsko-Narodowy i Chrześcijańskiej Demokracji. Swoje kluby powołały Narodowa Partia Robotnicza, „Piast”, „Wyzwolenie”, socjaliści oraz również posłowie mniejszości narodowych: żydowskiej, niemieckiej, ukraińskiej (bez Chliborobów) i białoruskiej[4].

Aktualne kluby w polskim parlamencie

[edytuj | edytuj kod]

W Sejmie X kadencji aktualnie funkcjonuje sześć klubów poselskich:

W Senacie XI kadencji funkcjonują cztery kluby[11]:


Zobacz hasło klub w Wikisłowniku

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]