nr rej. A-1608 z 23.09.1997 | |
Latarnia Morska Niechorze | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Wysokość wieży |
45,00 m |
Wysokość światła |
62,80 m n.p.m. |
Zasięg światła |
20,00 Mm |
Charakterystyka światła |
Błyskowe |
Data budowy | |
Data uruchomienia | |
Administrator | |
Położenie na mapie gminy Rewal | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu gryfickiego | |
54°05′40,99″N 15°03′49,93″E/54,094720 15,063870 |
Latarnia Morska Niechorze – latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Niechorze (gmina Rewal, powiat gryficki, województwo zachodniopomorskie), na wysokim klifowym brzegu[2].
Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Kikut (około 30 km na zachód), a Latarnią Morską Kołobrzeg (około 34 km na wschód).
Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie i jest udostępniona do zwiedzania. Jest jedną z atrakcji turystycznych gminy Rewal, a z jej tarasu widokowego można podziwiać panoramę wybrzeża rewalskiego.
Latarnia oraz ogród przy latarni zostały wpisane do rejestru zabytków pod numerem A-1608 z 23.09.1997.[3]
Latarnia pełni funkcję jednej ze stacji brzegowych systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena niechorskiej stacji znajduje się na wysokości 65 m n.p.m.[4]
W dniu 5 grudnia 1860 roku, niemieckie Ministerstwo Żeglugi powołało komisję, która miała ustalić miejsce powstania nowej latarni morskiej. Wzięto pod uwagę okolice Trzęsacza i Niechorze. Ponadto komisja miała za zadanie wyznaczenie kształtu i charakterystyki świateł latarni. Okolice Trzęsacza nie zostały zaakceptowane przez Ministerstwo Żeglugi i 15 maja 1863 roku przystąpiono do prac projektowych, a następnie budowy latarni w Niechorzu. Po trzech latach budowy, dnia 1 grudnia 1866 roku, zapłonęło na niej pierwsze światło[6].
Wieża latarni została wybudowana z licowej jasnożółtej cegły. W dolnej części do wysokości 13 metrów ma przekrój czworokąta, natomiast w górnej, powyżej przybudówek – ośmiokąta. Na narożnikach wypuszczono lizeny wykonane naprzemiennie z czerwonej i czarno glazurowanej cegły. Wierzchołek wieży wieńczy taras widokowy z balustradą. Na wieżę prowadzi 208 lewoskrętnych schodów. Do czasu wprowadzenia elektryczności w tunelu technicznym w środku wieży znajdowały się obciążniki, które wprowadzały w ruch mechanizm obrotu aparatu świecącego. Na szczycie została umieszczona laterna, w której wykorzystano aparat Fresnela I klasy[6].
Podczas działań wojennych w 1945 roku, pocisk artyleryjski uszkodził układ optyczny. Wycofujący się Niemcy założyli dodatkowo w budynku osiem min, które udało się odnaleźć, rozbroić i tym samym uchronić obiekt przed zniszczeniem. W 1948 roku odbudowano aparaturę optyczną, a jej ponowne uruchomienie nastąpiło 18 grudnia 1948 roku[7].
Podczas kolejnego remontu rozpoczętego w 1999 roku, a zakończonego 5 grudnia 2000 roku odnowiono zabudowania latarni, przywrócono oryginalny kolor wieży i odtworzono zabytkowe ogrodzenie dziedzińca[6].
W 2000 roku w ramach remontu kapitalnego całego obiektu przeprowadzono także remont budynków mieszkalnych i inwentarskich oraz estetyzację całego otoczenia. W budynkach mieszkalnych wymieniono instalację elektryczną oraz położono nową instalację grzewczą, przechodząc z ogrzewania węglowego na gazowe. Wyremontowano wszystkie pomieszczenia mieszkalne, znacznie poprawiając warunki socjalne mieszkańców. W trakcie remontu muru otaczającego cały obiekt okazało się, że cegły są tak skruszałe, że nie nadają się do naprawy. Cały mur został rozebrany i postawiony na nowo, zachowując jego dotychczasowy wygląd[8].
Wiosną 2008 roku wykonano remont tarasu widokowego i laterny. Remont objął wymianę podłoża i balustrad tarasu oraz wymianę siatki zabezpieczającej i szyb laterny.
Latem 2014 roku wykonano remont dachów budynków przylegających do latarni.
Wiosną 2015 roku rozpoczęto przebudowę terenu przed głównym wejściem do latarni. Zlikwidowano ogrody oraz okalające je żywopłoty.
Wiosną i latem 2023 roku wykonano remont wieży latarni. Wewnątrz wieży odmalowano ściany natomiast na zewnątrz naprawiono tynki, częściowo naprawiono cegły i spoiny oraz zaimpregnowano tynki i cegły przed solą morską[9].
W dniu 19 sierpnia 2023 roku odsłonięto na placu przed latarnią pomnik latarnika upamiętniający wszystkich latarników służących na Latarni Morskiej Niechorze[10].
W pobliżu latarni przebiega znakowany szlak turystyczny:
Latarnia została przedstawiona na polskim znaczku pocztowym o numerze katalogowym 4095, wydanym przez Pocztę Polską w obiegu od 29 maja 2006 roku[12].