Zdecydował się na udzielenie pomocy Aszur-uballitowi II, ostatniemu królowi Asyrii, za cenę Syrii, Fenicji i Judy. Musiał stłumić powstanie w Gazie. W czasie marszu na północ do Syrii, którą pragnął zająć przed Nabopolassarem, został zaatakowany przez króla Judy Jozjasza[2]. Pokonał go w bitwie pod Megiddo w 609 p.n.e., a królestwo Judy stało się lennem Egiptu[3]. Necho II zajął Syrię i połączył się z wojskami Aszur-uballita II pod Karkemisz. Babilończycy pod wodzą Nabuchodonozora II zaatakowali armię asyro-egipską w 605 p.n.e. Jak relacjonuje prorokJeremiasz:
Usłyszały narody o twej hańbie, ziemia się napełniła twoim bolesnym wołaniem. Jeden wojownik potknął się o drugiego, obaj razem upadli.
Necho II po klęsce szybko wycofał się do Egiptu, na który najechał Nabuchodonozor II, pustosząc Deltę Nilu.
Z państwem Kusz utrzymywał poprawne stosunki, trzymając granicę na wysokości Elefantyny.
przy pomocy podległych mu wcześniej miast fenickich wybudował potężna flotę,
operującą na Morzu Śródziemnym i Morzu Czerwonym,
w celach handlowych i wojennych,
lecz nie ukończył kanału mającego połączyć peluzyjską odnogę Nilu z Morzem Czerwonym.
Według Herodota (księga IV, 42) z rozkazu Necho II Fenicjanie około roku 600 p.n.e. opłynęli Afrykę:
Nekos, król Egiptu (...) wysłał Fenicjan na okrętach z tym poleceniem, ażeby w drodze powrotnej wpłynęli przez słupy Heraklesa na morze północne i tą drogą wrócili do Egiptu. Fenicjanie więc wyruszyli z Morza Czerwonego i płynęli przez morze południowe. Ilekroć nastawała jesień, lądowali i osiewali pola, do jakiejkolwiek w danym razie okolicy Libii [Afryki] dotarli, i oczekiwali tam żniw: a skoro zboże zżęli, płynęli dalej, tak że po upływie dwóch lat skręcili w trzecim roku przy słupach Heraklesa i przybyli do Egiptu. A opowiadali oni – co mnie nie wydaje się wiarygodne, może jednak komuś innemu – że podczas swej jazdy dokoła Libii mieli słońce po prawej stronie.
Wzmianka o Słońcu świadczy o prawdziwości tej relacji.
↑ abcdeRonald J.R.J.LeprohonRonald J.R.J., Denise M.D.M.DoxeyDenise M.D.M., The great name: ancient Egyptian royal titulary, Atlanta: Society of Biblical Literatures, 2013 (Writings from the ancient world), s. 165, ISBN 978-1-58983-767-6.
↑Jürgen vonJ.BeckerathJürgen vonJ., Handbuch der ägyptischen Königsnamen, München ägyptologische Studien, München: Deutscher Kunstverlag, 1984, s. 274-275, ISBN 978-3-422-00832-8 [dostęp 2023-05-27](niem.).