Podpis – językowy znak graficzny utrwalony w dokumencie własnoręcznie postawiony przez składającego, świadczenie wskazuje imię i nazwisko, przezwisko lub zwykły znak „X” podpisującego, który umożliwia jego identyfikację, a jeżeli jego identyfikacji można dokonać w inny sposób (np. karta wzorów podpisów) – dopuszczalna jest forma skrócona.

Podpis umieszcza się pod tekstem oświadczenia woli. Wszystko to, co znajduje się poniżej podpisu nie jest objęte oświadczeniem.

Podpis może też pełnić rolę pieczęci.

Formy zastępcze podpisu

Formy zastępcze podpisu – nie mają cech podpisu, nie są podpisem, ale wywołują skutki prawne przewidziane dla podpisu:

• osoba niemogąca pisać, ale mogąca czytać może zamiast podpisu:
  • uczynić tuszowy odcisk własnego palca (obok tego odcisku osoba trzecia wypisze jej imię i nazwisko oraz się podpisze);
  • zamiast składającego oświadczenie może podpisać się inna osoba, z tym, że jej podpis musi być poświadczony przez: notariusza, wójta, starosty lub marszałka województwa z zaznaczeniem, że został złożony na życzenie osoby niemogącej pisać a mogącej czytać;
• osoby pełniące urzędy, posiadające natłok korespondencji i dokumentów do podpisania mogą używać faksymile.

Przed 16 kwietnia 2010 r. osoba niemogąca czytać przy sporządzaniu oświadczenia woli w formie pisemnej mogła się posłużyć tylko aktem notarialnym.