Psalm 55 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. Psalm jest zaliczany do dzieł Dawidowych^[1]. W numeracji Septuaginty psalm ten nosi numer 54.

Teologia Psalmu

Utwór jest lamentacją zbudowaną koncentrycznie z dwóch części (54,2–15, 16–24). W znaczącym stopniu przeważa w nich prośba o pokonanie wrogów. Podmiot liryczny doświadcza niewierności ze strony swoich przyjaciół. Doświadczenia i ból, jakie przeżywa psalmista, przypominają towarzyszące problemom niewierności małżeńskiej, nadużyciom władzy i niewdzięczności^[2]. W psalmie występują chaotyczne wypowiedzi odzwierciedlające stres, jakiemu poddana jest osoba mówiąca w tekście. Psalmista chętnie uciekłby z miasta pełnego nieprawości. Niestety ucieczka nie jest w stanie uciszyć źródła udręki podmiotu lirycznego. Wypowiedziom psalmisty towarzyszy uczucie smutku i lęku. W drugiej części psalmu (55,16) określa on pragnienie odwetu jako coś absolutnie normalnego, jednak do niego nie zachęca. Proponuje, aby cały ciężar składać na Pana (55,23)^[3].

Symbolika

• Niechaj żywcem zstąpią do szeolu (55,16) – bardziej dokładne tłumaczenie, wyrażające życzenie całkowitej śmierci wrogów psalmisty^[4].
• Gładsze niż masło są usta jego, ale wrogość jest w sercu jego (55,22) – podobne rozróżnienie istnieje w przysłowiu akadyjskim znajdującym się w serii tekstów magicznych Šurpu^[4].
• W utworze dwukrotnie pojawia się niejasne słowo sela, którego znaczenie nie jest dokładnie znane^[5].

Linki zewnętrzne

• Ps 55 w Biblii Tysiąclecia