Australijscy piloci 4 Eskadry AFC we Francji w 1918 roku
Royal Australian Air Force (RAAF, z ang.Królewskie Australijskie Siły Powietrzne) – oficjalna nazwa wojskowych sił powietrznych Australii. RAAF powstał w marcu 1914 r. początkowo jako Australian Flying Corps podlegając armii australijskiej, ale już 31 marca1921 został wyodrębniony jako niezależna formacja wojskowa. Mottem RAAFu jest łacińskie zdanie Per Ardua ad Astra (Przez trudy do gwiazd).
I wojna światowa
Już na samym początku I wojny światowej w końcu 1914 roku Australian Flying Corps wysłało swoje samoloty do walk z Niemcami w Nowej Gwinei. Jednak nie zostały one użyte w walce z powodu szybkiego zwycięstwa sprzymierzonych. Pierwsze loty bojowe zostały wykonane na terenie Iraku 27 maja 1915 roku przez Mesopotamian Half Flight – jednostkę składającą się z 3 samolotów. Wkrótce jednostki australijskie zostały użyte do walk w Egipcie, Palestynie oraz we Francji. Brały czynny udział w walkach do zakończenia wojny. W końcu 1918 roku na froncie zachodnim działały 4 eskadry AFC. W ich szeregach służyło łącznie 75 asów myśliwskich.
II wojna światowa
Personel naziemny bombowca Avro Lancaster G-George z 460 dywizjonu RAAF w Wielkiej Brytanii
W Europie i Afryce Północnej
W roku 1939, na samym początku II wojny światowej, Australia przystąpiła do wspólnego systemu treningowego Wspólnoty Narodów, zgodnie z którym załogi odbywały wstępne szkolenie w Australii, by następnie udać się do Kanady dla odbycia bardziej zaawansowanych treningów. Ogółem w Wielkiej Brytanii i Afryce Północnej służyło dziewiętnaście dywizjonów bombowych, myśliwskich, rozpoznawczych i innych RAAF. Około 9% personelu, służącego pod dowództwem RAF w Europie i w basenie Morza Śródziemnego, stanowili piloci i obsługa naziemna RAAF.
Wobec tego, że przemysł brytyjski był celem bombardowań Luftwaffe, rząd australijski powołał do życia Departament Produkcji Lotniczej (DAP), w celu zaopatrywania siły powietrzne Wspólnoty Brytyjskiej w budowane na miejscu (na czym ostatecznie skorzystał RAAF) zaprojektowane przez Brytyjczyków maszyny takie, jak na przykład samoloty torpedowe DAP Beaufort.
Na europejskim teatrze działań personel latający RAAF był szczególnie widoczny w formacjach bombowców RAF: reprezentowały one zaledwie 2% całego personelu RAAF w ciągu wojny, ale odnotowały aż 23% wszystkich, którzy polegli w akcji. Te dane statystyczne najlepiej ilustruje fakt, że przez 460 Dywizjon, latający głównie na bombowcach Vickers Wellington i Avro Lancaster, oficjalnie przewinęło się około 200 załóg, z czego śmierć poniosło 1018 ludzi, co wskazuje, iż dywizjon pięciokrotnie przestawał praktycznie istnieć.
Na Pacyfiku
Myśliwce Brewster Buffalo w Singapurze
Początek wojny na Pacyfiku i szybkie postępy japońskich sił zbrojnych po raz pierwszy w historii stworzyły zagrożenie dla kontynentu australijskiego. RAAF był do tego zupełnie nieprzygotowany i nie miał wystarczających sił, by móc prowadzić równą walkę z napastnikami.
W roku 1941 i na początku 1942 wielu lotników RAAF z dywizjonów 21. i 453. brało udział w walkach brytyjskiego RAF w Chinach, na Malajach i w Indiach Holenderskich. Szczególnie alianccy piloci myśliwscy bili się dobrze mimo tego, że byli w mniejszości i musieli latać na przestarzałych samolotach, jak Brewster Buffalo.
Zaskakujący nalot na Darwin w dniu 19 lutego 1942 roku zmusił dowództwo do podjęcia zdecydowanych kroków. Część dywizjonów RAAF została wycofana z Europy, aczkolwiek znaczna ich liczba została tam do końca wojny. Braki w samolotach myśliwskich i szturmowych spowodowały konieczność przyjęcia budowanych w USA samolotów P-40 Kittyhawk oraz szybkiego zaprojektowania i produkcji pierwszego australijskiego samolotu bojowego CAC Boomerang. Kittyhawki RAAF Kittyhawks odegrały kluczową rolę w walkach o Nową Gwineę i Wyspy Salomona.
W czasie bitwy na Morzu Bismarcka importowane bombowce Bristol Beaufighter dowiodły swej przydatności w atakach z niskiego pułapu na wojska lądowe i marynarkę wojenną nieprzyjaciela. W końcowym okresie wojny Beaufightery były produkowane na miejscu przez DAP. Mimo że znacznie większe od japońskich myśliwców, Beaufightery miały też znacznie od nich większą szybkość.
Ciężkie bombowce RAAF to przede wszystkim 287 Liberatorów, które – startując z Australii i Nowej Gwinei – mogły, dzięki swemu zasięgowi, bombardować japońskie cele na Borneo i na Filipinach.
W roku 1945 RAAF otrzymał 500 myśliwców P-51 Mustang, które również wkrótce montowano i produkowano na miejscu. Pod koniec wojny, główna formacja operacyjna RAAF, 1 Skrzydło Lotnicze, liczyła ponad 18 000 osób personelu w 20 dywizjonach; była przeznaczona do wzięcia udziału w inwazji Wysp Japońskich (operacja „Downfall”). Podsumowując: około 20 tysięcy Australijczyków służyło – obok innych sił powietrznych Wspólnoty – w Europie. W sumie w RAAF służyło 216 900 mężczyzn i kobiet, z której to liczby 11 061 zginęło w walce.
RAAF obecnie
Od 1971 roku jedna baza lotnicza w Malezji należy do RAAF w ramach porozumień wielostronnych pomiędzy członkami Brytyjskiej Wspólnoty Narodów.
Obecnie największym wyzwaniem dla RAAF jest utrzymanie floty 100 myśliwców, gdyż taka liczba określa optymalną ilość dla zabezpieczenia północnej granicy kraju. Po zakończeniu modernizacji floty, samoloty używane będą wyłącznie z zakupów dokonanych w XXI wieku.
Zastąpienie obecnych F/A-18 ma odbyć się przez Joint Strike Fighter (Lockheed Martin F-35 Lightning II) mimo to zamówiono jedynie 14 sztuk (dostawy 2017)[1]. Hornety powinny być planowanowo wycofane do 2018 roku. Kwestię wymiany floty komplikuje opóźnienie i wysoka cena F-35A. Dla wypełnienia luki po wycofaniu F/A-18A/B dokupiono 24 F/A-18F Super Hornet, które w służbie zastąpiły bombowce F-111C. Ostatecznie zamówiono 72 myśliwce Lockheed Martin F-35 Lightning II w celu zastąpienia Hornetów a ich dostawy potrwają do końca 2021 roku. Po ukończeniu tej fazy projektu RAAF nabędzie kolejne 28 sztuk (zwiększając liczbę tych maszyn do stu) co zastąpi flotę Super Horetów. Ostatecznie F/A-18F zostaną wymienione na F-35A pod koniec 2022 roku. Do tej pory dostarczono łącznie 25 myśliwców F-35, z czego 5 znajduje się w bazie w USA, które służą do szkolenia australijskich pilotów.
Flotę patrolowych AP-3C Orion zastąpią Boeing P-8 Poseidon, oparte na B737 podobnie jak obecne Boeing 737 AEW&C i BBJ. Lotnictwo transportowe opiera się na 8 C-17 Globemaster III, 12 C-130J Super Hercules oraz 10 C-27J Spartan, które zastąpią DHC-4 Caribou, dla zaoszczędzenia środków na zakup F-35A przyspieszono wycofanie C-130H[2].
Uroczyste przejęcie pierwszego C-27J odbyło się 30 czerwca 2015 roku w bazie w Richmond[3]. W planach jest też zastąpienie treningowych PC-9 oraz pozyskanie większych BSL. W dniu 16 listopada 2016 roku Royal Australian Air Force odebrały pierwszy z ośmiu zamówionych patrolowców Boeing P-8A Poseidon mają one zastąpić maszyny Lockheed AP-3C Orion[4][5][6]. W 2019 roku odebrano dwunastego Poseidona. Planowany jest zakup kolejnych 3 samolotów.
W 2015 roku rząd Australii zamówił 7 dronów patrolu morskiego/ZOP Northrop Grumman MQ-4C Triton, aby wesprzeć w działaniach flotę Poseidonów. Kolejnym krokiem było zamówienie kolejnych 55 maszyn, których dostawy potrwają do 2025 roku. Do tego zamówiono 16 dronów uderzeniowych MQ-9 Reaper, które ostateczną gotowość operacyjną osiągną w połowie 2021 roku.
30 sierpnia 2016 roku został zakończony odbiór 24 śmigłowców MH-60R Seahawk. Wejdą one w skład 725. i 816. Eskadry, które służą na fregatach i niszczycielach rakietowych. Osiągnięcie gotowości bojowej planowane jest na rok 2020 i pozostanie w służbie do 2048 roku[7].
Rola i zadania
Główne zadanie RAAF są opisane w postaci czterech punktów:
powstrzymywanie i przeciwdziałanie agresji zbrojnej na terytorium Australii
przyczynianie się do stabilizacji i bezpieczeństwa regionu południowego Pacyfiku
przeciwdziałanie zagrożeniom militarnym w regionie indopacyficznym
przeciwdziałanie zagrożeniom militarnym w celu zapewnienia globalnego bezpieczeństwa
Podstawą dla Sił Powietrznych jest utrzymanie i używanie środków bojowych w przypadku zagrożenia dla bezpieczeństwa kraju w powietrzu i kosmosie. Zakres obowiązków uzupełniony jest przez akcje wsparcia dla misji humanitarnej, likwidacji skutków katastrof i klęsk żywiołowych, poszukiwania ratownicze oraz pomoc w obronie granic. Często są jednym z uczestników operacji połączonych czy koalicyjnych w lokalnych konfliktach zbrojnych lub operacjach antyterrorystycznych. Zachodzi potrzeba realizowania czterech zadań:
wywalczanie i utrzymanie panowania w powietrzu
niszczenie celów
zwiad i obserwacja
szkolenie pilotów
szkolenie personelu
utrzymanie sprawności infrastruktury
Do realizacji zadań przeznaczonych jest około 270 samolotów różnych typów i przeznaczenia. Pracuje przy tym około 14 200 osób wojskowych, 4400 rezerwistów i 770 cywilów. Jednostki położone są w dziewięciu bazach lotniczych i placówce obronnej w Australii i Malezji.
Air Combat Group (ACG) – powstałe 7 lutego 2002 roku. Doszło do połączenia Tactical Fighter Group i Strike Reconnaissance Group. Obowiązkiem jest wywalczenie i utrzymanie panowanie w powietrzu oraz atakowanie celów naziemnych i nawodnych. Ilość maszyn dla grupy wynosi około 120 samolotów i 2200 osób personelu. Baza znajduje się w: Williamtown, Amberley, Pearce i Tindal[8]. W skład grupy wchodzą:
No. 78 Wing - prowadzi szkolenie zaawansowane operacyjne personelu
No. 76Squadron - wyposażony w szkolno-treningowe Hawk Mk127
No. 79 Squadron - wyposażony w szkolno-treningowe Hawk Mk127
No. 278 Squadron - prowadzi szkolenie naziemne pilotów i mechaników
No. 81 Wing - wykonuje zadania powietrze-powietrze
No. 2 Operational Conversion Unit - wyposażona w myśliwskie F/A-18A/B
No. 3 Squadron - wyposażona w myśliwskie F/A-18A/B
No. 75 Squadron - wyposażona w myśliwskie F/A-18A/B
No. 77 Squadron - wyposażona w myśliwskie F/A-18A/B
No. 82 Wing - wykonuje zadania powietrze-ziemia i powietrze-woda
Air Mobility Group (AMG) - utworzona w lutym 1987 roku, z obecną nazwą od 1 kwietnia 2014 roku. Główne zadania to transport ludzi i sprzętu. Grupa liczy około 40 samolotów i 1400 personelu. Baza znajduje się w: Richmond, Amberley, Townsville, Fairbairn[9]. W skład grupy wchodzą:
No. 84 Wing - prowadzi zadania transportowe na szczeblu taktycznym, operacyjnym oraz VIP-ów
No. 34 Squadron - samoloty Boeing 737 BBJ oraz CL-604 do przewozów VIP-ów
No. 37 Squadron - samoloty transportowe CL-130J
No. 285 Squadron - szkolenie naziemne mechaników, pilotów i załóg
No. 86 Wing - prowadzi zadania transportowe na szczeblu operacyjnym, strategicznym oraz pomocniczych
No. 38 Squadron - samoloty transportowe King Air 350
Air Movements Training Development (Jednostka Szkolenia i Rozwoju Transportu Lotniczego) - prowadzi szkolenie w zakresie transportu i opracowuje techniki, procedury i wyposażenie usprawniające transport.
C-27J Spartan Transition Team (Zespół Przezbrojenia w C-27J) - zadaniem jego jest wprowadzenie do służby nowych samolotów C-27J[10][11].
Surveillance and Response (Grupa Obserwacji i Reagowania) - powstała 30 marca 2004 roku. Połączyły się Martime Patrol Group i Surveliance and Control Group. Obowiązkiem jest zwiad, obserwacja i rozpoznanie nad morzem i lądem. Kierują ruchem lotniczym i nadzorują przestrzeń powietrzną oraz morską. Grupa liczy ponad 20 samolotów i 2300 personelu. Bazy znajdują się w: Williamtown, Townsville, Oakey, Amberley, Richmond, Nowra, East Sale, Edinburgh, Tindal oraz Darwin[12]. W skład grupy wchodzą:
No. 41 Wing - zadaniem jest wsparcie obrony powietrznej w zakresie obserwacji i zarządzania
No. 1 Remote Sensor Unit - obsługa stacji radiolokacyjnych.
No. 3 Control and Reporting Unit - obserwacja przestrzeni powietrznej i zarządzanie nią
No. 114 Mobile Control and Reporting Unit - doraźne zarządzanie obszarem operacyjnym
Surveillance and Control Training Unit - szkolenie w zakresie walk powietrznych, zarządzania oraz kontroli powietrznej
No. 42 Wing - zadania w zakresie łączności, zwiadu, obserwacji i rozpoznania
No. 2 Squadron - samoloty wczesnego ostrzegania E-7A
No. 44 Wing - nadzorowanie i kierowanie ruchem lotniczym w jedenastu głównych bazach lotniczych
No. 453 Squadron
No. 452 Squadron
No. 92 Wing - zadaniami jest wykonywanie morskich działań zwalczania okrętów i zwiadu oraz akcji ratunkowych
No. 10 Squadron - samoloty morskie ZOP AP-3C
No. 11 Squadron - samoloty morskie ZOP AP-3C
No. 292 Squadron - szkolenie naziemne pilotów i mechaników
No. 5 Flight - bezzałogowe samoloty Heron
No. 92 Wing Detachment Alpha - samoloty morskie AP-3C
Aerospace Opeational Support Group[13] (Grupa Lotniczo-Kosmicznego Wsparcia Operacyjnego) - powstała w 2003 roku. Obowiązki to wzmocnienie i poszerzenie możliwości bojowych Sił Powietrznych. Zapewniają wsparcie operacyjne. Grupa liczy 740 osób personelu z Sił Powietrznych (bez pozostałych rodzajów) i posiada kilka samolotów do testów.
Development and Test Wing (Skrzydło Rozwoju i Badań) - zajmuje się testem wyposażenia i uzbrojenia lotniczego. W jej skład wchodzą:
Aircraft Research and Development Unit - prowadzenie testów wyposażenia
Aircraft Stores Compatibility Engineering Squadron - przystosowanie samolotów do przenoszenia i użycia nowego uzbrojenia
Aerospace Systems Engineering Squadron - projektowanie konstrukcji i obsługi specjalnego wyposażenia
RAAF Institute of Aviation Medicine - badanie kondycji fizycznej i psychicznej personelu
Information Warfare Wing - koordynuje działania walk elektronicznej i dystrybucji informacji. W jej skład wchodzą:
Joint Electronic Warfare Operational Support Unit - wsparcie walki elektronicznej
RAAF Aeronautical Infomration Service - przygotowanie i dostarczenie informacji lotniczych
No. 87 Squadron - pozyskanie informacji zwiadowczych i analiza ich
No. 460 Squadron - dostarczają informacje i pozyskują
No. 462 Squadron - ochrona informacji i wsparcie dowódców operacyjnych
Air Intelligence Training Flight - szkolenie specjalistów od zwiadu
Woomera Test Range - poligon doświadczalny na testy uzbrojenia i wyposażenia oraz inne badania i próby.
Air Force Training Group – powstała grupa 1 lipca 2006 roku z Training Command. Obowiązkiem jej jest szkolenie personelu latającego i technicznego. Grupa liczy około 70 samolotów i 1100 osób personelu. Baza znajduje się w: Williams, Townsville, Amberley, Tamworth, Orchard, Wagga, East Sale oraz Pearce[14]. W skład grupy wchodzą:
Air Training Wing - szkolenie podstawowe i zaawansowane pilotów, kontroli ruchu, i personelu.
ADF Basic Flying Training School - szkolenie pilotażu
No. 2 Flying Training Schoole - szkolenie pilotażu średniego
Central Flying School - szkolenie pilotażu zaawansowanego
School of Air Warfare - szkolenie naprowadzania i kierowania walką
School of Air Traffic Control - szkolenie kontroli ruchu powietrznego
Combat Survival Training School - przetrwanie w warunkach bojowych
No. 32 Squadron - szkolenie w powietrzu oficerów naprowadzania i kierowania walką powietrzną
RAAF Museum - muzeum sił powietrznych
Heritage Centres
Air Force Roulttes - zespół akrobacyjny
Air Force Balloons - dwa balony na gorące powietrze dla imprez i pokazów
Ground Training Wing - podstawowe i zaawansowane szkolenie specjalne służb naziemnych i rezerwy. W skład grupy wchodzą:
RAAF School of Technical Training - szkoła techniczna
RAAF Security and Fire School - szkoła bezpieczeństwa i pożarnicza
RAAF School od Administration and Logistics Training - szkoła administracji i logistyki
Defende Explosive Ordnance Training School - szkoła uzbrojenia i materiałów wybuchowych
RAAF College - kształcenie rekrutów, podoficerów, oficerów. W jej skład wchodzą:
Officers' Training School - szkoła oficerska
No. 1 Recruit Training Unit - szkolenie rekrutów
School of Postgraduate Studies - szkoła podyplomowa
Corporal Promotion Centres - ośrodek promocji podoficerów
Air Force Band - orkiestra
No. 31 Squadron - funkcjonowanie bazy
Combat Support Group (CSG) - Grupa Wsparcia Bojowego stworzona w 1987 roku. Jej obowiązkiem jest zabezpieczenie operacji lotniczych, przez organizację, obsługę i ochronę oraz pomoc techniczną. Posiadają około 5400 osób personelu. Jednostki stacjonują w: Amberley, Townsville, Williamtown, Richmond, East Sale, Edinburgh, Woomera, Pearce, Tindal, Darwin, Butterwoth[15]. W skład grupy wchodzą:
No. 95 Wing - organizowanie, utrzymanie, zabezpieczenie i ochrona baz
No. 1 Security Forces Squadron - ochrona i obrona baz
No. 2 Security Forces Squadron - ochorna i obrona baz
No. 3 Security Forces Squadron - ochorna i obrona baz
No. 308 Squadron - organizacja i utrzymanie baz
No. 382 Squadron - organizacja i utrzymanie baz
No. 383 Squadron - organizacja i utrzymanie baz
No. 1 Combat Communications Squadron - łączność i informatyka
No. 65 Squadron - konstrukcja baz oraz magazynowanie
No. 295 Squadron - szkolenie personelu
No. 96 Wing - organizowanie, utrzymanie, zabezpieczenie, ochrona baz. W jej skład wchodzą:
No. 13 Squadron
No. 17 Squadron
No. 19 Squadron
No. 20 Squadron
No. 21 Squadron
No. 22 Squadron
No. 23 Squadron
No. 24 Squadron
No. 25 Squadron
No. 26 Squadron
No. 27 Squadron
No. 30 Squadron
Health Services Wing - odpowiedzialne za zabezpieczenie personelu. W jego skład wchodzą:
No. 1 Expeditionary Health Squadron
No. 2 Expeditionary Health Squadron
No. 3 Aeromedical Evacuation Squadron
Health Operational Conversion Unit
Combat Support Coordination Centre - planowanie i koordynacja działań
Zamówione w 2007 roku dla zastąpienia samolotów F-111C i z powodu opóźnienia dostaw F-35A. Produkowane od 2009 roku. Pierwsza eskadra tych myśliwców została uruchomiona 9 grudnia 2010 roku[24]. Dodatkowo zakupiono 12 samolotów Boeing F/A-18 w wersji EA-18G Growler do walki radioelektronicznej, z możliwością walki myśliwskiej, co daje łącznie 36 tych maszyn.
- Projekt Air 7000 faza 2A- dokupienie 3 samolotów patrolu morskiego/ZOP Boeing P-8 Poseidon w celu ostatecznego zastąpienia samolotów Lockheed P-3 Orion
McDonnell Douglas F/A-18 Hornet – 75 łącznie, 57* F/A-18A, 18* F/A-18B, w latach 1985–2021. Zobacz też: McDonnell Douglas F/A-18 Hornet in Australian service(inne języki) w angielskojęzycznej Wikipedii
Norman Ashworth: How Not To Run An Air Force! The Higher Command of the Royal Australian Air Force During the Second World War, Royal Australian Air Force Air Power Development Centre 1999, ISBN 0-642-26550-X.
.jpg)
_and_QantasLink_Bombardier_Dash_8_Q400_(VH-QOJ)_at_YSWG.jpg)
.jpg)
_Pilatus_PC-21_at_the_2019_Australian_International_Airshow_(02).jpg)
.jpg)
.jpg)
