Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
27 września 1945 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
105 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role |
Aldo Fabrizi |
Muzyka | |
Zdjęcia |
Ubaldo Arata |
Montaż |
Eraldo Da Roma |
Produkcja |
Giuseppe Amato |
Nagrody | |
1946: Złota Palma |
Rzym, miasto otwarte – włoski dramat wojenny z 1945 roku w reżyserii Roberta Rosselliniego. Akcja toczy się podczas niemieckiej okupacji Rzymu w 1944 roku. Film otrzymał nominację do Oscara i jest uważany za otwierający okres neorealizmu we włoskim kinie[1]. Pierwszy z antyfaszystowskiej „Wojennej Trylogii”, drugim był Paisà, a trzecim Niemcy – rok zerowy[2][3][4][5].
W roku 1995, z okazji stulecia narodzin kina, film znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[6].
Giorgio Manfredi ucieka przed niemieckimi żołnierzami, skacząc po dachach. Ksiądz, Don Pietro Pellegrini, pomaga ruchowi oporu, przekazując wiadomości i pieniądze. Don Pietro ma udzielić ślubu Pinie. Jej narzeczony Francesco nie jest zbyt religijny, ale woli, by ceremonię poprowadził ksiądz nacjonalista, a nie faszystowski urzędnik. Syn Piny Marcello i jego koledzy wykonują drobne zadania dla ruchu oporu. Siostra Piny zaprzyjaźnia się z Mariną, dawną dziewczyną Giorgia, co kończy się tym, że Marina zdradza podziemie w zamian za leki, futra i inne wojenne luksusy.
Szef Gestapo w mieście, z pomocą włoskiego komendanta policji, dopada Giorgia i księdza, i przesłuchuje Giorgia z zastosowaniem przemocy fizycznej. Śledczy starają się namówić Don Pietra do zdrady sprawy, wykorzystując jego wiarę religijną, tłumaczą mu, że sprzymierzył się z ateistami. Pietro odpowiada, że każdy, kto dąży do pomagania innym jest na ścieżce Boga, czy w niego wierzy, czy też nie. Wtedy zmuszają księdza do patrzenia, jak Giorgio zostaje zabity poprzez tortury. Don Pietro także wtedy jest nieugięty, więc zostaje stracony.