Z przeplotem (Interlaced) | |
---|---|
Ze stałym skanowaniem (Progressive) | |
Standardy TV cyfrowej (MPEG-2) | |
Standardy TV cyfrowej (MPEG-4 AVC) | |
Dźwięk wielokanałowy | |
Sygnały dodatkowe |
SECAM (séquentiel couleur à mémoire, z fr. kolejny kolor z pamięcią) – francuski system nadawania koloru w sygnale kolorowej telewizji analogowej. SECAM został opracowany przez Henri de France z zakładów Thomson. To pierwszy system telewizji kolorowej jaki został zastosowany w Europie.
Prace nad systemem SECAM zostały rozpoczęte w roku 1956 jako efekt francuskich aspiracji do posiadania własnego standardu. System był gotowy pod koniec lat 50., jednak ze względu na wymóg dostosowania francuskich stacji telewizyjnych do nowej technologii, jego prezentacji i wprowadzenia do użytku dokonano 1 października 1967 r. Pierwszy barwny program oglądało około 1500 posiadaczy kolorowych odbiorników.
Ze względów politycznych[1] system SECAM został przyjęty przez ZSRR i państwa bloku wschodniego (Polska, Czechosłowacja, Węgry, NRD, Bułgaria) z wyjątkiem Rumunii, Jugosławii i Albanii, które używały alternatywnego systemu PAL. W latach 90. XX wieku telewizje byłych krajów socjalistycznych przeszły z systemu SECAM na PAL.
W Polsce system SECAM stosowano do końca 1993 roku (w TVP1 – do końca 1994).
W popularnym użyciu SECAM oznacza również system telewizji, głównie D/K oraz L. Określenie to jest jednak nieprawidłowe technicznie.
W systemie SECAM modulacji częstotliwościowej podlega podnośna chrominancji. W tym systemie przyjęto jej częstotliwość jako 284 linie obrazu, co daje 4.25MHz. Podnośna ta modulowana jest na przemian dwoma sygnałami różnicowymi barw – czerwoną (R-Y) i niebieską (B-Y). Zmiana sygnału różnicowego następuje po zanalizowaniu jednej linii przesyłanego obrazu. W odbiorniku na otrzymaną właśnie jedną składową nakładana jest ta z poprzedniej linii obrazu (przechowywana w linii opóźniającej), co daje złudzenie kompletnej barwy. Aby uzyskać końcowe sygnały R, B, sygnały R-Y oraz B-Y są sumowane z sygnałem luminancji Y, zmodulowanym amplitudowo. Daje to dużo większą odporność na zniekształcenia czy utratę barw, niż ma to miejsce w systemie NTSC czy nawet pierwotnej wersji systemu PAL. Jednakże tym sposobem rozdzielczość sygnału chrominancji jest dwa razy mniejsza niż rozdzielczość sygnału luminancji (monochromatycznego), a efekt tego można zaobserwować jako „wychodzenie” jaskrawego jednolitego koloru z konturów obiektów i pulsowanie koloru na skraju tego obiektu (czerwone usta prezenterki itp.).
System | SECAM D/K | SECAM L |
---|---|---|
Liczba linii | 625 | 625 |
Szerokość pasma wizji (w MHz) | 6 | 6 |
Szerokość kanału TV (w MHz) | 8 | 8 |
Częstotliwość zmian pól obrazów | 50/25 | 50/25 |
Częstotliwość zmian linii | 15,625 | 15,625 |
Szerokość częściowa wytłumionej wstęgi bocznej | 0,75 | 1,25 |
Rodzaj modulacji fonii | FM | AM |
Częstotliwość różnicowa fonii (w MHz) | +6,5 | +6,5 |
System SECAM ze względu na swą charakterystykę utrudnia pracę edytorską nad materiałami kodowanymi w ten sposób. Miksowanie dwóch sygnałów SECAM wymaga stosowania demodulacji i ponownej modulacji sygnałów i tym samym nie jest tak wygodne jak praca z systemami PAL czy NTSC. Ponadto z racji tego, że w systemie SECAM przy modulacji usuwana jest część informacji o barwie, to kilkakrotna modulacja i demodulacja do celów edytorskich spowoduje zauważalne pogorszenie jakości obrazu.
Dlatego też powszechną praktyką w większości stacji telewizyjnych było i jest stosowanie podczas pracy studyjnej (np. montażu) systemu PAL (lub rzadziej NTSC) i przekodowywanie materiałów na system SECAM bezpośrednio przed nadawaniem – w związku z tym przejście telewizji w byłych krajach socjalistycznych Europy Wschodniej na nadawanie w systemie PAL było bardzo proste – zaprzestano przekodowywania materiału, a reszta wyposażenia pozostała bez zmian.
Ze względu na przejście na naziemną telewizję cyfrową, we Francji przestano nadawać w SECAM w listopadzie 2011, razem z końcem nadawania telewizji analogowej.
System SECAM występował i występuje w różnych wariantach:
Benin, Burkina Faso, Burundi, Republika Środkowoafrykańska, Czad, Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Dżibuti, Egipt, Gwinea Równikowa, Gabon, Libia, Madagaskar, Mali, Mauretania, Mauritius, Maroko, Niger, Réunion, Rwanda, Senegal, Togo, Tunezja, Zair
Afganistan, Armenia, Azerbejdżan, Kambodża, Iran, Irak, Kazachstan, Korea Północna, Kirgistan, Mongolia, Rosja, Arabia Saudyjska, Syria, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Wietnam
Andora, Białoruś, Francja, Luksemburg, Monako, Ukraina
Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska, Tahiti
W części wymienionych państw ma lub miał miejsce proces przechodzenia na system PAL oraz na cyfrową emisję telewizji naziemnej – lista może być nieaktualna.