T t | |
Informacje podstawowe | |
Majuskuła |
T |
---|---|
Minuskuła |
t |
Podstawowy alfabet | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
T (minuskuła: t) jest dwudziestą literą alfabetu łacińskiego, dwudziestą szóstą literą alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę przedniojęzykową zwartą bezdźwięczną, np. [t].
To druga najpopularniejsza litera w tekstach w języku angielskim[1].
Egipski hieroglif |
Pismo protosynajskie |
Taw Fenickie | Greckie Tau |
Etruskie t | Rzymskie/cyrylickie t | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Zapis stylizowany |
|
|||||||
Unikod | 𐤕 | Τ τ | 𐌕 |
Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę przedniojęzykową zwartą dziąsłową bezdźwięczną, np. [t], lub spółgłoskę przedniojęzykową zwartą zębową bezdźwięczną [t̪].
Sygnalizacja | Język migowy | Alfabet Braille’a | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
flaga Międzynarodowego Kodu Sygnałowego |
Alfabet semaforowy |
Kod Morse’a | francuski | kanadyjski | polski | |
ⓘT | i |
Od litery t powstało:
Ť ť | T ẗ | Ṫ ṫ | Ţ ţ | Ṭ ṭ | Ț ț | Ṱ ṱ | Ṯ ṯ |
Ŧ ŧ | Ⱦ ⱦ | ᵵ | ƫ | Ƭ ƭ | Ʈ ʈ | ȶ |
W unikodzie litera t jest kodowana:
Znak | Unikod | Nazwa unikodowa | Nazwa polska |
---|---|---|---|
T | U+0054 | LATIN CAPITAL LETTER T | Wielka litera łacińska t |
t | U+0074 | LATIN SMALL LETTER T | Mała litera łacińska t |