Westland Sea King
Ilustracja
Westland Sea King należący do Royal Air Force
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Westland Helicopters

Załoga

2 do 4 osób

Historia
Data oblotu

7 maja 1969

Lata produkcji

od 1969 do 1990

Liczba egz.

344

Dane techniczne
Napęd

2 silniki turbinowe Rolls-Royce Gnome H1400-2

Moc

2 × 1660 KM (1238 kW)

Wymiary
Średnica wirnika

18,90 m

Długość

16,69 (kadłub)

Wysokość

5,13 m

Masa
Własna

6202 kg

Startowa

9525 kg

Osiągi
Prędkość maks.

208 km/h

Pułap

3050 m

Zasięg

1230 km

Dane operacyjne
Rzuty
Rzuty samolotu

Westland Sea Kingbrytyjski śmigłowiec, będący zmodyfikowaną wersją licencyjną amerykańskiego śmigłowca Sikorsky SH-3 Sea King, produkowany od 1969 przez firmę Westland Helicopters.

Historia

Brytyjski wariant licencyjny śmigłowca H-3 Sea King oblatany został 7 maja 1969. W stosunku do H-3, brytyjskie Sea Kingi posiadają inne jednostki napędowe typu Rolls-Royce Gnome, oraz brytyjską awionikę i w części wersji, wyposażenie do walki przeciwko okrętom podwodnym.

Ostatni Westland Sea King został zbudowany w 1990, łącznie zbudowano ich 330.

Służba brytyjska

Pierwszą wersją była wersja zwalczania okrętów podwodnych HAS Mk. 1, która weszła na wyposażenie brytyjskiej marynarki wojennej (Royal Navy) w 1969. Podczas kolejnych lat wprowadzano ulepszone wersje przeciwpodwodne HAS Mk.2 (HAS.2), Mk.5 i MK.6. Ostatnie z brytyjskich Sea Kingów ASW zostały wycofane w 2003, zastąpione przez Westland Merlin HM.1. Dalsze wersje są jeszcze w użyciu.

Jedyną brytyjską odmianą transportowo-desantową jest HC.Mk 4, służący do transportu 28 uzbrojonych żołnierzy na odległość 640 km. Używany jest do amfibijnych operacji z okrętów desantowych.

Pierwsze wersje ratunkowo-poszukiwawcze powstały dla lotnictwa norweskiego i marynarki niemieckiej, następnie dla lotnictwa belgijskiego. Od września 1977 śmigłowce w wersji ratunkowo-poszukiwawczej (SAR) Sea King HAR.3 zaczęły wchodzić na wyposażenie RAF w celu zastąpienia Westland Whirlwind HAR10. W 1992 zamówiono 6 ulepszonych śmigłowców HAR3A, z nowszymi systemami elektronicznymi, w celu zastąpienia śmigłowców Westland Wessex. Sea King HAR.3 służy w brytyjskich dywizjonach RAF nr 22 i 202. Również część śmigłowców wersji HAS Mk.5 zostało zmodyfikowanych do roli ratunkowo-poszukiwawczej jako HAR.5.

Po negatywnych doświadczeniach wojny o Falklandy, kiedy okazało się, że brytyjska marynarka wojenna po wycofaniu Fairey Gannet nie ma samolotów wczesnego ostrzegania, dwa śmigłowce Sea King HAS.2 zostały przebudowane na wersję wczesnego ostrzegania AEW.2 (Airborne Early Warning). Wariant ten wszedł do służby w 1985 w 849 dywizjonie FAA. Wprowadzono później wersje AEW.5 i AEW.7, oznaczaną obecnie ASaC.7 (Airborne Surveillance and Area Control). Śmigłowce tej wersji używane są na brytyjskich lotniskowcach.

Służba zagraniczna

Śmigłowce Westland Sea King były eksportowane do Australii, Belgii, Egiptu, Niemiec, Indii, Norwegii, Pakistanu i Kataru. W odmianie eksportowej znane są też jako Westland Commando.

W Australii Sea Kingi Mk.50 zastąpiły w charakterze śmigłowca przeciwpodwodnego Westland Wessex HAS.31 od 1974. Śmigłowce te przeszły następnie modernizację do standardu Mk.50A. Od 1995, po usunięciu sonarów AQS-13B, głównym ich zadaniem jest transport morski. Podczas pierwszych 5 lat eksploatacji część śmigłowców utracono, głównie z powodów spadku ciśnienia oleju w przekładni głównej.

Wersje

Norweski Sea King. Widoczna wciągarka na prawej burcie
Belgijski Sea King Mk.48

Dane techniczne

Dane wersji HAS.5, inne zbliżone: