O calendario muisca era un calendario lunisolar empregado polos muiscas. O calendario compoñíase dunha complexa combinación de meses e existían tres tipos de anos; os anos rurais (de acordo con Pedro Simón, en muisca: chocan),[1] os anos sagrados (Duquesne, en castelán: acrótomo),[2] e os anos comúns (Duquesne, en muisca: zocam).[3] Cada mes consistía en trinta días, e o ano común de vinte meses, xa que o vinte era o número 'perfecto' para os muiscas, xa que representaba a totalidade dos dedos das mans e dos pés. O ano rural normalmente contiña doce meses, pero engadiuse un mes bisesto. Este mes (chamado "mes xordo") representaba un mes de descanso. O ano sagrado completaba un ciclo completo con 37 meses.
Os estudosos máis destacados sobre o calendario muisca e o seu sistema de conta foron Gonzalo Jiménez de Quesada, que conquistou o territorio muisca en 1537, Bernardo de Lugo (1619),[6] Pedro Simón no século XVII e Alexander von Humboldt e José Domingo Duquesne a finais do século XVIII e comezos do XIX.[5][7][8][9] A finais do século XIX, Vicente Restrepo escribiu unha obra crítica sobre o traballo de Duquesne.[10]
Entre os investigadores do século XIX están Javier Ocampo López[11] e Manuel Arturo Izquierdo Peña, antropólogo que publicou a súa tese sobre o calendario muisca.[12]
Ocampo López, Javier (2007). Grandes culturas indígenas de América - Great indigenous cultures of the Americas(en castelán). Bogotá, Colombia: Plaza & Janes Editores Colombia S.A. pp. 1–238. ISBN978-958-14-0368-4.