 |
Scientia huius commentarii est dubia, prava, parumve descripta. Corrige et amplifica si potes. |
Vide etiam paginam discretivam: Amor (discretiva)
Amor (-is, m.) pervarios affectus animi statusque mentis affirmativos aliquandoque acrissimos comprehendit, quibus homo ad hominis alterius vel aliarum rerum desiderium commovetur, inter quos elatissima virtus vel bona consuetudo, profundissima affectio inter personas, voluptasque simplicissima.[1][2]
Inter Graecos antiquos, amor familiaris (storge), amor amica vel platonica (philia), amor romantica (eros), amor sui (philautia), amor hostium (xenia), et amor divinus vel sacer (agape) erant notiones magni momenti.
Inter Romanos antiquos, amor morbus humanus aliquando habebatur, cum amore vehementer adfecti neque somni capaces neque ciborum cupidi esse soleant. Veteres Amorem putabant esse deum, filium Veneris. Fama fuit Amorem sagittis homines percutere, ut cupidine afficerentur. Neque vero in homines solos Amorem potestatem exercere, sed deos et quidem ipsum Iovem ab eo superari posse affirmatur.
Amores etiam carminum genus appellatur, cuius generis exempla praecipua sunt opera Tibulli, Propertii, Ovidii.
Amor duas entitates impellit, aut saltem unitatem duplicem (amorem sui). Amor est coniunctio duorum ad tertium. Notio amoris gradatim transit per amorem sui, gustum, ludum, adfectum, actus, cupidinem, fraternitatem, amicitiam, pietatem, caritatem, cupiditatem, sanctitatem, sacrificium.
Amor unius in detrimento aliorum vocatur cupiditas aut invidia. Saepe nocet mulieri amatae aut viro amato ne hic alis sit. Exemplum est Othellus.
Amor gratia amoris habet exempla. Sanctus Augustinus ante conversionem "Amabam, inquit, amare."
Amor utriusque in beneficio et detrimento amborum in vita quotidiana est communissimus. Amor agendo saepe ducit ad matrimonium aut vitam coniugalem.
Amor alterius in commodum amborum vocatur amicitia. Exemplum est David et Ionathan. Proximitas gustuum amicitiam adiuvat. Signum amicitiae est amplexus inter amicos.
Amor aequorum inter se vocatur fraternitas. Figura est Equites Mensae Rotundae.
Amor orbus commodo proprio vocatur caritas. Exemplum est Sanctus Franciscus.
Amor notionum abstactarum, patriae, deorum, hominum mortuorum, in commodum commune vocatur pietas; figura est Aeneas. Saepe amor notionum abstractarum abscondit odium aliorum et amorem belli. Exempli gratia, Didonem fugit Aeneas ut bellum gereret in Latio.
Erat Amor filius Veneris et Martis, imaginabatur quam puer vel iuvenis, qui sagittis amorem inevitabilem incendit atque omnia vincit.
Amor sui, deorum (aut Dei), et omnium in moribus Christianis sanctitas appellatur. Exempla sunt Sanctus Vincentius a Paulo et Mahatma Gandhi
Amor etiam occultum verbum Romae urbis est. Putabatur ab antiquis mentionem occulti verbi urbem Romam delere. Nemo igitur scire verbum poterat praeter pontifices.
Ita quaniam Venus, dea amoris, gerit? fundatorem Romani generis appellatum Aeneas.
|
Vicicitatio habet citationes quae ad amorem spectant. |