Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Morbus Addisonianus est morbus endocrineus rarus, quo glandularum suprarenalium functio diminuta (insufficientia glandualrum suprarenalium) est. Hac de causa synthesis hormontis cortisoli reducta est. Saepissime morbus Addisonianus morbus autoimmunitatis imponit[1]. In infantibus vero geneticae causae morbum Addisonianum adclarant[2].
Symptomata sunt fatigatio, musculorum imbecilitas, abdominis dolor. Periculosissima est crisis Addisoniana, imprimis in aliorum morborum vel contagionis coniunctione[3].
Tractatio hormontum supplementum includit[4], imprimis circum operationes chirurgicas et graviores animi contentiones.
Supra renes sita utraque glandula suprarenalis tria hormontum genera liberat: mineralocorticoida, glucocorticoida, androgena.
Symptomata clinica (ut fatigatio, cutis pigmentum fuscius) suspicionem morbi Addisoniani inferre queant. Examinatio valorum sanguineorum - electrolytorum (Na+, K+), cortisoli, adrenocorticotropini hormontis (ACTH) necesse est.
In adultis dividi potest morbi Addisoniani in primarios, secundarios, tertianos. Morbus Addisonianus primarius ad morbum autoimmunitatis, secundarius ad ceteros corporis morbos, demum tertianus ad causas extra corpus refert. Cursus specialis, autem periculosissimus, est crisis Addisoniana.
Invenitur morbo Addisoniano primario autoanticorpora contra enzymum 21-hydroxylasem directa[5]. Circiter unus ex sex milia hominum affectus est[6]. Est simul pars maior syndromatis polyendocrinei autoimmunitatis typi 1 et typi 2. Hydrocortiso vel fludrocortisono supplementum, per totam vitam, pernecesse commendatur.
Crisis Addisoniana est morbi Addisoniani periculossimum deterius, et etiam eruditionis ope periculum hoc aegrotorum restat[7].
Mineralocorticoidis et glucorticoidis supplementum in tractando momentum maximum habet[8].
Morbi nomen cum medico Anglico Thoma Addison (1793 - 1860) coniungitur.