Bo Nilsson (Skellefteå, 1 mei 1937 – 26 juni 2018) was een Zweeds componist, trompettist en schrijver.
Nilsson was als componist een autodidact, maar groeide uit tot een gevestigde naam. Hij had een opvallend debuut als componist in 1956 in Keulen en een jaar later trad hij eveneens op tijdens het Wereld Muziek Festival van de "International Society of Contemporary Music" (ISCM) te Zürich. Als componist schreef hij zowel instrumentale als vocale muziek in een hoog ontwikkelde techniek. Hij heeft gewerkt met filmmuziek, theaterliederen en jazz. Nilsson was ook actief als een schrijver en publiceerde zijn memoires Missilen eller Livet i en mössa in 1984.
Zijn muzikale taal is gekenmerkt door een vurige intensiteit en felle affectiviteit. De vormen gebruiken zelden een graduele opbouw tot een climax, maar meestal meerdere onverwachte uitbarstingen. De rustige perioden zijn niet langdurend, maar momenten van klare harmonieën en temperende nuances. Het drieluik, dat is gebaseerd op gedichten van Gösta Oswald wordt van velen beschouwd als zijn artistieke hoogtepunt. Een belangrijke inspiratiebron waren de verhalen van Gunnar Ekelöf ("Diwan över fursten av Emgion", "Sagan om Fatumeh" en "Vägvisare till underjorden"). De latere werken zijn beïnvloed door het impressionisme.