Pauline Margrete Hall (Hamar, 2 augustus 1890 – Oslo, 23 januari 1969) was een Noorse componiste en muziekrecensente.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

Pauline Hall studeerde van 1909 tot 1914 aan de Norges Musikkhøgskole piano bij Johan Backer Lunde en compositie bij Catharinus Elling, in Oslo en buiten Noorwegen. Zo studeerde zij ook aan de Hochschule für Musik Carl Maria von Weber Dresden in Dresden en van 1912 tot 1913 aan het Conservatoire National Supérieur de Musique te Parijs. Deze opleiding maakte zij dat haar leven lang geïnteresseerd bleef in Franse muziek.

Terug in Noorwegen deed zij waardevolle ervaringen op in het muziekleven van haar geboorteland. Naast haar werkzaamheden als componiste was zij lange tijd ook muziekcriticus van Dagbladet, een groot dagblad in Noorwegen, en zette zich zeer in voor de hedendaagse muziek. Verder zat zij van 1938 tot 1961 in het bestuur van de federatie voor nieuwe muziek in Noorwegen (de Noorse sectie van de CISM). Van 1952 tot 1953 was zij presidente van de CISM Internationaal.

Zij componeerde in allerlei genres: toneelmuziek, kamermuziek, werken voor orkest, voor piano en voor koor, maar ook filmmuziek. Enige bekendheid verwierf zij met liederen die geschreven zijn in de moderne Franse geest van de 20ste eeuw.

Composities

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor orkest

[bewerken | brontekst bewerken]

1929 Verlaine Suite, voor orkest
1933 Cirkusbilleder, voor orkest
1949 Suite av scenemusikken til «Julius Caesar» på Nationaltheateret, voor orkest
Foxtrott, voor orkest