Emil Jannings, właśc. Theodor Friedrich Emil Janenz (ur. 23 lipca1884 w Rorschach, zm. 2 stycznia1950 w Strobl[2][3]) – niemiecki aktor teatralny i filmowy, jedna z największych gwiazd kina niemieckiego. Jako pierwszy w historii odebrał statuetkę Oscara dla najlepszego aktora (1927/1928) za role w filmach Niepotrzebny człowiek (1927 r.) i Ostatni rozkaz (1928 r.).
Życiorys
Urodził się w szwajcarskimRorschach; jego matka Margarethe była Niemką, a ojciec Emil Janenz – Amerykaninem. Karierę rozpoczynał jako aktor teatralny, na ekranie debiutował w 1914 r. Występował w kilkudziesięciu produkcjach niemieckich kina niemego, m.in. w filmach Ernsta Lubitscha. Przejściowo działał też w Hollywood, gdzie nakręcił kilka filmów w latach 1927–1929. Upowszechnienie filmu dźwiękowego zmusiło go (ze względu na niemiecki akcent) do powrotu do Europy. Wraz z Marleną Dietrich zagrał w filmie Błękitny anioł, filmowanym równocześnie w wersji angielsko- i niemieckojęzycznej. Uczestniczył w kilku pronazistowskich produkcjach, zyskując m.in. sympatię Josepha Goebbelsa. Związki z hitleryzmem przyczyniły się jednak do przedwczesnego zakończenia jego kariery – po wojnie ukarano go zakazem występowania w filmach. Resztę życia spędził w swym gospodarstwie w Austrii, gdzie zmarł 2 stycznia 1950 z powodu nowotworu wątroby.
Filmografia
Z ministrem J. Goebbelsem (1938 r.)
Wybrane filmy fabularne długo- i krótkometrażowe, w których występował Emil Jannings[4]
1914: Im Schützengraben
1916
Pani Ewa/Arme Eva – jako mąż, fabrykant
Der Morphinist
Aus Mangel an Beweisen – jako dr Langer
Passionels Tagebuch
Im Angesicht des Toten – jako Paul Werner
Die Bettlerin von St. Marien – jako baron Gelsburg
Das Leben ein Traum – jako kusiciel
1917
Pawilon X cytadeli
Unheilbar
Stein unter Steinen (krótkometrażowy) – jako Göttlingk, czarny charakter
Die Ehe der Luise Rohrbach – jako Wilhelm Rohrbach
Nächte des Grauens
Hoheit Radieschen (krótkometrażowy)
Wenn vier dasselbe tun (krótkometrażowy) – jako Segetoff
Gesühnte Schuld (krótkometrażowy) – jako Harold Hilbrich