 Russell Crowe (2013) | |
| Imię i nazwisko |
Russell Ira Crowe |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 kwietnia 1964 |
| Zawód |
aktor, filmowiec, muzyk, wokalista |
| Współmałżonek |
Danielle Spencer |
| Lata aktywności |
od 1985 |
Russell Ira Crowe[1] (ur. 7 kwietnia 1964 w Wellington) – nowozelandzko-australijski aktor, reżyser, muzyk i wokalista. Choć z urodzenia Nowozelandczyk, spędził 10 lat swojego dzieciństwa w Australii i wieku 21 lat na stałe się osiedlił; jednak Crowe twierdził, że dwukrotnie odmówiono mu obywatelstwa australijskiego[2]. Odtwórca roli rzymskiego generała Maximusa Decimusa Meridiusa w epickim filmie historycznym Gladiator (2000), za którą zdobył Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego wraz z dziesięcioma innymi nominacjami w tej samej kategorii.
Urodził się w Wellington w Nowej Zelandii jako syn Jocelyn Yvonne (z domu Wemyss) i Johna Alexandra Crowe’a[3]. Jego rodzice pracowali na planie filmowym; ojciec był kurierem i kierownikiem hotelu, a matka zajmowała się cateringiem[3]. Jego dziadek ze strony matki, Stan Wemyss, był wybitnym operatorem[4]. Od czwartego roku życia wychował się w Sydney w Australii, gdzie uczęszczał do Vaucluse Public School i Sydney Boys High School[5]. W 1978 rodzina Crowe’a powróciła do Nowej Zelandii osiedlając się w Auckland, by następnie 21-letni Russell już samodzielnie ponownie przeniósł się do australijskiego Sydney w celu rozwoju swojej kariery aktorskiej.
Mając 8 lat pojawił się jako sierota w serialu Nine Network Spyforce (1972) z Jackiem Thompsonem. Jako 13-latek wystąpił gościnnie w operze mydlanej Młodzi lekarze (The Young Doctors). W wieku 18 lat pojawił się w filmie promocyjnym A Very Special Person... (1982), promującym kurs teologii/służby w Avondale College, dostawcy szkolnictwa wyższego Adwentystów Dnia Siódmego w Nowej Południowej Walii w Australii. W 1984 zarządzał klubem muzycznym w Auckland o nazwie „The Venue”.
Zaczął z powodzeniem występować na scenie w musicalach: Grease (1983)[6] w New Independent Theatre, The Rocky Horror Show (1986-1988)[6] jako dr Frank N. Furter i Bad Boy Johnny and the Prophets of Doom Daniela Abineriego (1989) w roli tytułowej[7]. Pojawił się jako Kenny Larkin w czterech odcinkach opery mydlanej Sąsiedzi (1987). Za rolę Johhny’ego w melodramacie Rywal (The Crossing, 1990) był nominowany do nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego[8], którą został uhonorowany za postać Andy’ego w melodramacie Dowód (Proof, 1991) u boku Huga Weavinga. Uznanie przyniosła mu rola neonazisty Hando, charyzmatycznego przywódcy skinheadów z Melbourne w kontrowersyjnym dramacie kryminalnym Geoffreya Wrighta Romper Stomper (1992)[9], za którą odebrał nagrodę Australian Film Institute, nagrodę koła krytyków filmowych Australii i nagrodę na festiwalu filmowym w Seattle. Zyskał międzynarodowy rozgłos dzięki roli homoseksualnego Jeffa Mitchella w komediodramacie Tacy jak my (The Sum of Us, 1994) u boku Jacka Thompsona.
Jego pierwszym filmem hollywoodzkim był western Sama Raimi Szybcy i martwi (The Quick and the Dead, 1995) z Sharon Stone i Gene Hackmanem. Drzwi do kariery otworzyła mu rola złowrogiego cyborga Sid 6.7 w dreszczowcu fantastycznonaukowym Zabójcza perfekcja (Virtuosity, 1995) z Denzelem Washingtonem. Sukces ugruntowała mu rola policjanta Wendella „Buda” White’a w dramacie kryminalnym Curtisa Hansona Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential, 1997) z Kim Basinger. Jako doktor Jeffrey Wigand, naukowiec ujawniający oszustwa koncernu tytoniowego w dreszczowcu Michaela Manna Informator (The Insider, 1999) opartym na faktach był nominowany do Oscara.
W 2001 Amerykańska Akademia Filmowa uhonorowała go statuetką dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za kreację rzymskiego generała Maximusa Decimusa Meridiusa, który zostaje tytułowym gladiatorem w epickim filmie historycznym Ridleya Scotta Gladiator (2000). Jako cierpiący na schizofrenię matematyk noblista John Forbes Nash Jr. w dramacie biograficznym Rona Howarda Piękny umysł (A Beautiful Mind, 2001) zdobył Złoty Glob, nagrodę Stowarzyszenia Zagranicznych Dziennikarzy w Hollywood, Stowarzyszenia Krytyków Filmowych, Związku Aktorów Filmowych i nagrodę BAFTA oraz trzecią z kolei nominację do Oskara. Kandydował do kilku ról, w tym jako James „Logan” Howlett / Wolverine w X-Menie (2000), Aragorn we Władcy Pierścieni: Drużynie Pierścienia (The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring, 2001), sierżant Norm „Hoot” Hooten w Helikopterze w ogniu (Black Hawk Down, 2001) i lew Aslan w Opowieściach z Narnii: Lwie, Czarownicy i starej szafie (The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe, 2005)[6]. Był wymarzonym wyborem reżysera Olivera Stone’a do tytułowej roli w Aleksandrze (2004)[6], ale odrzucił propozycję z powodu konfliktów w harmonogramie. Ridley Scott zaangażował go do roli Robina Longstride’a w amerykańsko-brytyjskim kostiumowym dramacie przygodowym Robin Hood (2010), za którą był nominowany do Teen Choice Awards 2010 w kategorii najlepszy aktor w filmie akcji. W musicalu Toma Hoopera Les Misérables (Les Misérables, 2012) jako inspektor Javert wykonał kilka piosenek, w tym „Look Down”, „The Runaway Cart”, „Fantine’s Arrest”, „The Confrontation”, „Stars”, „Javert’s Intervention” i „Javert’s Suicide”. W filmie Darrena Aronofsky’ego Noe: Wybrany przez Boga (Noah: Chosen by God, 2014) wcielił się w biblijną postać Noego.
Był na okładkach magazynów takich jak „People”, „Time”, „Interview”, „Vanity Fair”, „GQ”, „Entertainment Weekly”, „Film”, „Caras”, „Viva!”, „Paréntesis” i „The Hollywood Reporter”[10].
Od wczesnych lat interesował się muzyką. Na początku lat 80., pod kierunkiem swojego dobrego przyjaciela Toma Sharplina, Crowe rozpoczął karierę jako muzyk, występując pod pseudonimem Russ Le Roq. Wydał kilka nowozelandzkich singli, w tym „I Just Wanna Be Like Marlon Brando”, „Pier 13” i „Shattered Glass”[11], z których żaden nie znalazł się na listach przebojów. Przez dłuższy czas nie chciał rozwijać kariery aktorskiej marząc o byciu muzykiem. W 1992 wspólnie z Billym-Deanem Cochranem, z którym grał razem muzykę odkąd byli nastolatkami w Nowej Zelandii (w tym w zespole o nazwie Roman Antix), założył zespół australijski TOFOG, właściwie 30 Odd Foot Of Grunts[12], gdzie został gitarzystą i wokalistą. Crowe i jego zespół 30 Odd Foot Of Grunts wystąpili w talk show The Tonight Show with Jay Leno (1992), prowadzonym przez Jaya Leno. Grupa wydała trzy albumy: Gaslight (1998), Bastard Life or Clarity (2001) i Other Ways of Speaking (2003)[13]. Wraz ze swoim zespołem 30 Odd Foot of Grunts napisał piosenkę o Jodie Foster zatytułowaną „Other Ways of Speaking” (2003). Jego zespół 30 Odd Foot of Grunts wykonywał cover piosenki kanadyjskiego zespołu Great Big Sea. Podczas kręcenia dramatu biograficznego Człowiek ringu (Cinderella Man, 2005) w Toronto Crowe spotkał Alana Doyle’a, wokalistę Great Big Sea. Oboje skomponowali razem kilka piosenek, pracując w Toronto i Australii, a Doyle został producentem solowego debiutanckiego albumu Crowe’a My Hand, My Heart (2005)[14].
Od listopada 1999 do stycznia 2001 romansował z Meg Ryan, którą poznał na planie filmu Dowód życia (Proof of Life)[15]. 7 kwietnia 2003 ożenił się z Danielą Spencer, z którą ma dwóch synów, Charlesa (ur. 2003) i Tennysona (ur. 2006)[16]. 10 kwietnia 2018 rozwiedli się[15]. Od grudnia 2012 do lutego 2013 spotykał się z Ditą von Teese[15].
