Data i miejsce urodzenia |
3 września 1953 |
---|---|
Zawód |
reżyser, producent filmowy, scenarzysta |
Współmałżonek |
Liza Sullivan |
Lata aktywności |
od 1978 |
Strona internetowa |
Jean-Pierre Jeunet (ur. 3 września 1953 w Roanne) – francuski reżyser, scenarzysta i producent filmowy.
Jego wczesne filmy, zwłaszcza stworzone z Markiem Caro toczą się w przyszłości, ale w atmosferze retro, co podkreśla kolorystyka zdjęć[1].
Jeunet obsadza swoje filmy aktorami o niezwykłych twarzach i często używa obiektywów szerokokątnych, aby otrzymać charakterystyczny zniekształcony obraz. Dominique Pinon wystąpił we wszystkich pięciu długometrażowych filmach Jeuneta, a Ron Perlman w Mieście zaginionych dzieci oraz w Obcym: Przebudzenie. Sam reżyser, pytany o cechy charakterystyczne swojego kina, powiedział: Tony są ciepłe, aktorzy mają wyraziste gęby, dialogi pachną Jakiem Prévertem i zawsze pojawia się motyw dzieciństwa[2].
Sukces Miasta zaginionych dzieci spowodował zaproszenie reżysera do pracy nad czwartą częścią Obcego (Obcy: Przebudzenie). Nieprzychylnie przyjęty przez krytykę Obcy IV okazał się sukcesem kasowym i pozwolił Jeunetowi sfinansować następny projekt – Amelię, która została nominowana do Oscara w kilku kategoriach i do nagrody Cezar (w 13 kategoriach – otrzymała 4)[3].
Jeunet miał zekranizować powieść Życie Pi, ale ostatecznie nie doszło to do skutku. Sam powiedział: Poświęciłem dwa lata na projekt Life of Pi, który miałem realizować dla 20th Century Fox, ale już wiadomo, że tego filmu nie zrobię - być może zrealizuje go Ang Lee[4].
Zasiadał w jury konkursu głównego na 52. MFF w Wenecji (1995). Przewodniczył obradom jury sekcji „Cinéfondation” na 51. MFF w Cannes (1998).
Rok | Tytuł | Reżyser | Scenarzysta | Producent |
---|---|---|---|---|
1978 | L’évasion (krótkometrażowa animacja zrealizowana wspólnie z Markiem Caro) | |||
1980 | Le manège (krótkometrażówka) | |||
1981 | Bunkier ostatniego strzału (Le bunker de la dernière rafale, krótkometrażówka we współpracy z Markiem Caro) | |||
1984 | Nie ma wytchnienia dla Billy’ego Brakko (Pas de repos pour Billy Brakko, animacja krótkometrażowa) | |||
1989 | Głupstwa (Foutaises, animacja krótkometrażowa) | |||
1991 | Delicatessen (Delicatessen, wspólnie z Markiem Caro) | |||
1995 | Miasto zaginionych dzieci (La cité des enfants perdus, wspólnie z Markiem Caro) | |||
1997 | Obcy: Przebudzenie (IV część serii Obcy) | |||
2001 | Amelia (Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain) | |||
2004 | Bardzo długie zaręczyny (Un long dimanche de fiançailles) | |||
2009 | Bazyl. Człowiek z kulą w głowie (Micmacs à tire-larigot) | |||
2013 | Świat według Spiveta (The Young and Prodigious T.S. Spivet) | |||
2015 | Casanova (TV) | |||
2016 | Deux escargots s’en vont (animacja krótkometrażowa) | |||
2022 | BigBug |
Rok | Tytuł | Artysta |
---|---|---|
1984 | „La Fille aux bas nylon” | Julien Clerc |
1985 | „Zoolook” (z Markiem Caro) | Jean-Michel Jarre |
1987 | „Tombé pour la France” | |
„Hélène” | Julien Clerc | |
1988 | „Souvenez-vous de nous” | Claudia Phillips |
1989 | „Cache ta joie” | |
1991 | „L’autre joue” | Lio |
2017 | „Pourvu” | Gauvain Sers |