 John Hawkes (2009) | |
| Imię i nazwisko |
John Marvin Perkins |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 września 1959 |
| Zawód |
aktor, muzyk |
| Lata aktywności |
od 1984 |
John Marvin Perkins (ur. 11 września 1959 w Alexandrii) − amerykański aktor filmowy i telewizyjny, nominowany do Oscara za drugoplanową rolę w filmie Do szpiku kości.
Urodził się w Alexandrii, w stanie Minnesota, jako syn Patricii Jeanne (z domu Olson) i Petera Johna „Pete’a” Perkinsa, rolnika[1][2][3]. Rodzina jego matki pochodziła z Norwegii, Wysp Brytyjskich i Danii, a jego ojciec miał pochodzenie szwedzkie, irlandzkie i angielskie[4]. W 1977 ukończył Jefferson High School w rodzinnym mieście[5].
Po roku studiów w St. Cloud State University w St. Cloud w Minnesocie, przeniósł się do Austin w Teksasie, gdzie założył Big State Productions, firmę teatralną, która dała Hawkesowi możliwość pisania, reżyserowania i występowania[6]. Wystąpił w komedii Greater Tuna, z którą odbył tournée w Chicago, San Francisco i Los Angeles[5]. Napisał również i zagrał w uznanej przez krytyków sztuce Nimrod Soul[5]. Od wczesnych lat 80. śpiewał i grał na gitarze z zespołami rockowymi, takimi jak Meat Joy[7] z Gretchen Phillips i Gangster Folk[6].
Zadebiutował na kinowym ekranie jako kierowca ciężarówki Teskey w komedii Hugh Wilsona Akademia Policyjna (Police Academy, 1984). Był świetlnym człowiekiem w niskobudżetowym horrorze Future-Kill (1985) z Marilyn Burns. Po występie jako Sloane w dreszczowcu Zmarły w chwili przybycia (D.O.A., 1988) z Dennisem Quaidem i roli roznosiciela pizzy w komedii sportowej Johnny, bądź dobry (Johnny Be Good, 1988) u boku Anthony’ego Michaela Halla, zagrał pierwszą znaczącą rolę jako młody fanatyk audio, który przypadkowo nagrywa brutalne morderstwo w niskobudżetowym dramacie kryminalnym Murder Rap (1988)[8]. Wystąpił w teledysku do piosenki zespołu a-ha „Crying in the Rain” (1990). W filmie Roberta Rodrigueza Od zmierzchu do świtu (1996) został obsadzony w drugoplanowej roli pracownika sklepu monopolowego. Trafił też do obsady komedii kryminalnej Bretta Ratnera Godziny szczytu (Rush Hour, 1998), komedii Miłość i frytki (Home Fries, 1998) z Drew Barrymore, horroru Koszmar następnego lata (1998) i dramatu Wolfganga Petersena Gniew oceanu (2000)[9] u boku George’a Clooneya.
Sukces przyszedł wraz z rolą Richarda Swerseya, sprzedawcy butów, od którego odeszła żona w komediodramacie Mirandy July Ty i ja, i wszyscy, których znamy (Me and You and Everyone We Know, 2005), który został nagrodzony Złotą Kamerą na Festiwalu Filmowym w Cannes i Sundance Film Festival. W serialu HBO Deadwood (2004–2006) wcielił się w postać żydowskiego kupca Sol Stara.
W 2005 nagrywał i koncertował z grupą muzyczną King Straggler[7] wraz z innymi aktorami – Rodneyem Eastmanem i Brentem Gorem. W dreszczowcu sensacyjnym Michael Mann Miami Vice (2006) wystąpił w roli informatora ulicznego Alonza Stevensa, który początkowo pracował dla Crocketta (Colin Farrell) i Tubbsa (Jamie Foxx), zanim przekazali go FBI w Miami, kierowanemu przez Johna Fujimę (Ciarán Hinds). W czarnej komedii Tamten świat samobójców (Wristcutters: A Love Story, 2006) pojawił się jako Yan.
W Amerykańskim gangsterze (2007) wcielił się w postać partnera Russella Crowe’a. We wszystkich czterech sezonach serialu HBO Mogło być gorzej (Eastbound & Down, (2009–2013) grał postać Dustina Powersa, brata głównego bohatera Kenny’ego Powersa (Danny McBride). W serialu ABC Zagubieni (Lost, 2010) zagrał Lennona[10]. Za kreację Łezki w dramacie Debry Granik Do szpiku kości (Winter’s Bone, 2010) otrzymał nominację do Oscara i nagrody Gildii Aktorów Filmowych w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy.