Olaf Lubaszenko (2015) | |
Imię i nazwisko |
Olaf Sergiusz Linde |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
6 grudnia 1968 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Katarzyna Groniec (1992–1995, rozwód) |
Lata aktywności |
od 1982 |
Olaf Lubaszenko, właściwie Olaf Sergiusz Linde (ur. 6 grudnia 1968 we Wrocławiu) – polski aktor filmowy, dubbingowy i teatralny, reżyser i producent, prezenter telewizyjny, także wokalista i konferansjer, związany z Teatrem Buffo, dyrektor artystyczny Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach[1], laureat Orła i Czeskiego Lwa za pierwszoplanową rolę w filmie Zabić Sekala.
Jest synem aktora Edwarda Linde-Lubaszenki oraz aktorki, plastyczki i poetki Asji Łamtiuginy. Ma przyrodnią siostrę Beatę.
Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 9 w Białymstoku (matka była aktorką tamtejszego teatru). Jest absolwentem IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim (w latach 1986–1987), a później w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej; żadnego z tych kierunków nie ukończył. Ukończył studia w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie.
Zadebiutował w wieku 14 lat w serialu Życie Kamila Kuranta (1982), grając Kamila Kuranta w dzieciństwie. Później zagrał chłopca Ryśka w filmie Sonata marymoncka[2]. Popularność przyniosły mu role w filmach Piłkarski poker (reż. Janusz Zaorski) i Krótki film o miłości (reż. Krzysztof Kieślowski). Kreacja w drugim filmie przyniosła mu nagrodę na genewskim festiwalu „Gwiazdy Jutra”. Był asystentem reżysera w produkcji realizowanej przez Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog, której częścią jest Krótki film o miłości. W 1991 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski oraz wziął udział w popularnym musicalu Metro, reżyserowanym przez Janusza Józefowicza[2]. Zagrał w Krollu w reżyserii Władysława Pasikowskiego. Został asystentem reżysera przy realizacji filmu Andrzeja Wajdy Pierścionek z orłem w koronie. W 1994 roku wystąpił w spektaklu Emigranci u boku Cezarego Pazury.
W 1997 roku zadebiutował jako reżyser filmem Sztos, łączącym w sobie elementy kina akcji i filmu obyczajowego. W 1998 roku podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął swoją dłoń na „Promenadzie Gwiazd”. W 1999 roku zrealizował komedię sensacyjną Chłopaki nie płaczą z Maciejem Stuhrem w roli głównej. W 2001 roku został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. Występował w produkcjach sensacyjnych, takich jak m.in.: Słodko gorzki, Operacja Samum i Moja Angelika. Zagrał u boku Ewy Gawryluk w filmie Operacja „Koza” oraz Magdaleny Cieleckiej w komedii romantycznej Zakochani.
Pojawiał się również w serialach telewizyjnych, takich jak np. Ekstradycja 2 oraz Przeprowadzki. Zagrał policjanta Stanisława Olbrychta w serialu Sfora oraz jego kontynuacji Fałszerze – powrót Sfory. W latach 2007–2011 grał Romana Pyrkę w serialu TVP2 Barwy szczęścia.
W sierpniu 2010 roku prowadził program Polsat Play Polska liga cudzoziemska, który prezentował kulisy życia polskich piłkarzy grających w zagranicznych ligach[3]. Wystąpił gościnnie w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku w spektaklu Zakłócenia w eterze[4].
Wystąpił w teledyskach Starczy słów Kasi Kowalskiej, Na krzywy ryj Elektrycznych gitar i Tango z pistoletem Katarzyny Groniec. Jest kapitanem Reprezentacji Artystów Polskich w piłce nożnej. Nagrał piosenkę Dream a Little Dream of Me na płycie Gra o miłość (piosenki wykonywane przez członków piłkarskiej Reprezentacji Artystów Polskich).
Jest bohaterem książki „Chłopaki niech płaczą” (Prószyński i S-ka, Warszawa 2015), wywiadu-rzeki udzielonego dziennikarzowi Pawłowi Piotrowiczowi[5].
W 2019 roku wystąpił w filmie Futro z misia.
W 2022 był dyrektorem Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie[6][7].
Rozwiedziony z Katarzyną Groniec, z którą ma córkę Mariannę[8]. Od 2006 związany z Hanną Wawrowską[8].
Jest krewnym polityka Jana Roszkowskiego, który był burmistrzem Prudnika w latach 1990–1998[9].