Omar Sangare (2009) | |
Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1970 |
---|---|
Zawód |
aktor, reżyser, pedagog, pisarz |
Lata aktywności |
od 1992 |
Strona internetowa |
Omar Sangare (ur. 14 listopada 1970 w Stalowej Woli) – polski aktor, reżyser, pedagog i pisarz[1], mieszkający na stałe w Nowym Jorku.
Zdobywca wyróżnienia krytyków „Denver Post” i recenzentów „Chicago Reader”. Laureat nagrody Stowarzyszenia Obrońców Misji Amerykańskiej, nagrody Dziennikarzy Wrocławia i nagrody Polskiego Radia. Uhonorowany dyplomem Festiwalu Teatralnego w Kijowie. Zdobywca Grand Prix Festiwalu Teatralnego we Wrocławiu. Magazyn „Elle” wyróżnił go tytułem „jednego z najlepiej ubranych Polaków”. Za swój autorski monodram, Recenzent Naprawdę Teatralny, otrzymał tytuł najlepszego aktora na Festiwalu Teatrów Niezależnych w Nowym Jorku oraz nagrodę za najlepszy spektakl na Festiwalu Teatralnym w San Francisco.
W 1997 wyjechał do USA[2], potem został wykładowcą na uczelni Williams College w Massachusetts[2]. Na zaproszenie British American Drama Academy współpracował z Jeremym Ironsem, Alanem Rickmanem i Derekiem Jacobim w Balliol College w Oxfordzie[3].
W 2006 otrzymał stopień doktora Akademii Teatralnej w Warszawie[3].
Urodził się i wychował w Stalowej Woli[4]. Od strony ojca ma malijskie korzenie, natomiast jego matka była Polką. Był ministrantem, ratownikiem wodnym i harcerzem[5]. Uczęszczał do Publicznej Szkoły Podstawowej nr 3[5] im. Bohaterów Westerplatte. Był uczniem Państwowej Szkoły Muzycznej. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. KEN, gdzie zainteresował się teatrem i wystąpił w szkolnym przedstawieniu Ferdydurke[5]. Uczęszczał na zajęcia w Miejskim Domu Kultury[2], gdzie poznał aktorkę Barbarę Wrzesińską, która otworzyła mu drzwi do teatru w Warszawie[5].
W 1993 ukończył Akademię Teatralną w Warszawie, studiując pod okiem twórców takich jak m.in.: Tadeusz Łomnicki, Zbigniew Zapasiewicz, Ryszarda Hanin i Andrzej Wajda.
Na scenie grał m.in.: Horacja w Hamlecie, Paula w Szóstym stopniu oddalenia Guare’a, Abada w Que West Koltesa, Świętoszka w sztuce Moliera oraz główną rolę w przedstawieniu Frankenstein.
Zagrał w filmach: Tak tak (1991) ze Zbigniewem Zamachowskim[6], Wszystko, co najważniejsze (1992)[7] Roberta Glińskiego, Sprawa kobiet (Le Violeur Impuni, 1992) Janusza Zaorskiego, Smacznego, telewizorku (1992) Pawła Trzaski i Jim Lukaszewicza, Enak (1993) Sławomira Idziaka, Wynajmę pokój... (1993) Andrzeja Titkowa, Oczy niebieskie (1994) Waldemara Szarka, Tato (1995) Macieja Ślesickego, Gry uliczne (1996) Krzysztofa Krauzego, Egoiści (2000) Mariusza Trelińskiego[8] a także w serialu Miodowe Lata (1999).
Użyczył także swojego głosu w dubbingu w filmach, takich jak Mała Syrenka (jako Krab Sebastian), Miasto piesprawia (jako Elliot Shag), ReBoot (jako Bob) czy Radiostacja Roscoe (jako River) oraz w serialu Leśna rodzina.
Prowadził Master Class dla przedstawicieli Młodzieżowego Parlamentu Europejskiego podczas Festiwalu Teatralnego w Edynburgu. Współpracował m.in. z Uniwersytetem Kalifornijskim w Los Angeles, San Diego i Santa Barbara oraz Uniwersytetem Wesleyan. Wykłada na Wydziale Sztuk Teatralnych w Williams College, uczelni z rankingu America’s Best Colleges.
Pojawiał się w programach TVP, m.in. Kabarecie Olgi Lipińskiej[9], Słów cięcie-gięcie Szymona Majewskiego.
W 1999 wyreżyserował dla Telewizji Polskiej swój autorski program Język dla zaawansowanych. W tym samym roku wyreżyserował w Red Room Theater na Manhattanie własną sztukę Julia. Zagrała w niej amerykańska aktorka Deborah Latz. Zagrał tytułową rolę w wyróżnionej przez „Newsday” i „The New York Times” nowojorskiej inscenizacji Otella. W 2003 w Teatrze Telewizji wystąpił w produkcji Akwizytorom dziękujemy w reż. Ryszarda Bugajskiego.
Ma na koncie kilka tekstów literackich: dwa zbiory poezji Krajobraz Duszy i Postscriptum, zbiory opowiadań Bajki dla Starego Konia, Bajki dla Czarnej Owcy, Bajki dla Porządnego Człowieka, muzyczny cd-album On, publikacje felietonów, a także scenariusze teatralne, telewizyjne i filmowe. Jego ostatnia publikacja to Biały z zazdrości. Otello Williama Szekspira. Jest to książkowa wersja jego pracy doktorskiej obronionej w warszawskiej Akademii Teatralnej. Ukazała się nakładem wydawnictwa Nowy Świat w 2010 roku. Za pozycję tę został uhonorowany nagrodą literacką swojej rodzinnej miejscowości „Gałązką Sosny”[5].
W lutym 2005 za interpretację własnego monodramu True Theater Critic zdobył pierwszą nagrodę na Festiwalu Jednego Aktora w Vancouver. W latach 2005–2006 występował gościnnie w programie Szymon Majewski Show, w którym parodiował postaci, takie jak: Tina Turner, Frank Sinatra i wokalistę grupy Village People. W 2007 powołał Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dialogue ONE w Stanach Zjednoczonych, któremu przewodniczy jako dyrektor artystyczny. W tym samym roku rocznik „Strumień” opublikował obszerny esej opracowany na podstawie jego pracy doktorskiej nt. Otella.
Od 2010 patronuje Festiwalowi Teatralnemu United Solo w Nowym Jorku[10][11]. Przy okazji wizyty Baracka Obamy w Polsce w 2011 roku został zaproszony do udziału w projekcie promującym polsko-amerykańskie relacje. Departament Stanu USA wyprodukował trzy krótkometrażowe filmy przedstawiające karierę Sangare w Ameryce[12]. 18 grudnia 2011 został Ambasadorem Stalowej Woli[5].
Jest gejem. W 2014 w wywiadzie dla magazynu „VU Mag” wyznał, że planuje wstąpić w związek małżeński ze swoim partnerem[13]. W czerwcu 2015 w programie Dzień dobry TVN potwierdził, że wziął ślub w Nowym Jorku[14][15]. 24 września 2021 Omar Sangare został ojcem syna Maximiliana Sangare[16].