Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
23 grudnia 1992 |
Kraj produkcji | |
Język |
angielski |
Czas trwania |
157 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia |
Donald E. Thorin |
Scenografia |
Angelo P. Graham |
Kostiumy |
Aude Bronson Howard |
Montaż |
Harvey Rosenstock |
Produkcja | |
Wytwórnia |
City Light Films |
Dystrybucja | |
Budżet |
31 mln $[1] |
Przychody brutto |
134 095 253 $[1] |
Zapach kobiety (ang. Scent of a Woman) – amerykański dramat obyczajowy z 1992 roku w reżyserii Martina Bresta, zrealizowany na podstawie powieści Giovanniego Arpino Il buio e il miele. Remake włoskiego filmu Dino Risiego Zapach kobiety (1974)[2]. Zdjęcia kręcono w Nowym Jorku i w New Jersey.
Charlie (Chris O’Donnell) jest uczniem prestiżowej szkoły w New Hampshire (Nowa Anglia), w której uczy się dzięki przyznanemu stypendium. Postanawia podjąć dorywczą pracę z ogłoszenia, jako opiekun niewidomego emerytowanego pułkownika (Al Pacino). Jego podopieczny okazuje się niezbyt sympatycznym, niepogodzonym ze swym losem zrzędą. Podpułkownik z pomocą swojego opiekuna chce odbyć ostatnią podróż, użyć pełni życia, potem popełnić samobójstwo. Podczas podróży po luksusowych hotelach i restauracjach między chłopakiem a mężczyzną rodzi się przyjaźń, co komplikuje samobójcze plany pogrążonego w depresji pułkownika.
W 1993 film otrzymał Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy oraz 3 nominacje (najlepszy film, reżyseria i scenariusz adaptowany)[3].
W ścieżce dźwiękowej filmu wykorzystano utwory innych autorów, m.in.: