Anaximander (Graece Ἀναξίμανδρος; c. 610 – c. 546) fuit philosophus praesocraticus, aetate medius inter tres veterrimos philosophos naturales sive physicos Milesios: Thaletis fuit auditor, ab Anaximene autem discipulo auditus est.
Anaximander, Praxiadis filius, Mileti natus est tertio Olympiadis alterius et quadragesimae anno, id est anno 610 a.C.n.[1] Dum vivebat, multis in rebus erat occupatus. Quietam vitam contemnens coloniam ad oram Ponti Euxini deduxit Apolloniam. Etiam geographicam tabulam fertur adumbravisse totum mundum describentem, qua animos et Eratosthenis et Hecataei incitavit.[2] Accepimus etiam Anaximandrum gnomonem seu indicem solarii Lacedaemone introduxisse.[3] Lacedaemoniis traditur etiam terrae motum praedixisse.[4]
Anaximander de multis rebus disseruit et praecepit. Negavit Thaletem recte de aqua docuisse, sed dixit hominem piscium modo a mari ortum esse. Ipse infinitatem quamdam posuit, quam apeiron (ἄπειρον) appellabat.[5] Anaximenem habuit discipulum, fortasse etiam Pythagoram. Primus prosa oratione de natura disseruit. Suda Anaximandrum cum alios tum hos scripsisse libros commemorat:
Diem supremum obiit anno fere 546.[6]
Anaximander infinitatem verbis non describi potens omnium principium esse existimabat, quam "apeiron" (ἄπειρον) nominabat ("(...)infinitatem naturae dixit esse, e qua omnia gignerentur." (Cicero, Libri Academici priores)). Ea ex infinitate cetera elementa genita esse opinabatur.
Vicimedia Communia plura habent quae ad Anaximandrum spectant. |
Milesii : Thales Milesius · Anaximander · Anaximenes
Pythagorei : Pythagoras · Alcmaeon · Philolaüs · Archytas · Timaeus Locrus
Ephesius : Heraclitus — Eleatae : Xenophanes · Parmenides · Zeno Eleates · Melissus
Pluralistae : Anaxagoras · Empedocles — Atomistae : Leucippus · Democritus
Sophistae : Protagoras · Prodicus · Gorgias · Hippias · Critias · Antiphon
Vide etiam : Septem sapientium convivium · Die Fragmente der Vorsokratiker