Exsecutor partes Sugrivae in Koodiyattam genere theatri Sanscriti agit.

Drama (ex Graeco δρᾶμα 'actio', ex Graeco δράω 'facere, agere') est disertus fictionis modus in perfunctione repraesentatus.[1] Actio dramatis in theatro, ab actoribus super pulpito ante audientiam collaborativos productionis modos et conlectivum receptionis genus sumit. Structura textuum dramaticorum, aliorum litterarum generum sic dissimilis, ab hac productione conlaborativa et receptione conlectiva recta impellitur.[2] Hamlet, tragoedia Anglica Gulielmi Shakesperii (1601), et Oedipus rex, tragoedia classicum Athenarum Sophoclis (circa 429 a.C.n.), sunt inter opera artis dramaticae summo artificio facta.[3] Exemplum hodiernum est Long Day's Journey into Night Eugenii O'Neill (1956).[4]

Personae theatris tragoediae et comoediae.

Personae duae cum dramate consociatae usitatam divisionem genericam inter comoediam et tragoediam repraesentant. Quae Thaliam et Melpomenen, Musas Graeciae antiquae, imitantur: Thalia musa comoediae (vultu ridente), Melpomene musa tragoediae (vultu flente). Discrepatus est modus dramaticus, plerumque genus poesis habitus, cum modis epico et lyrico post Poeticam Aristotelis vulgatam (circa 335 a.C.n.)—primum opus theoriae dramaticae.[5]

Drama saepe cum musica et saltatione coniungitur: drama in opera usitate penitus canitur; ludi musici plerumque diverbium et cantus habent; et in nonnullis dramatis generibus, insigniter inter quae melodrama et Iaponiensi, musica incidentalis vel adiunctio diverbium exornat.[6] Certis historiae temporibus (in antiquo Romano et hodierno Romantico), nonnulla dramata ad legenda potius in scaena repraesentata scripta sunt.[7]

Nexus interni

Notae

  1. Elam 1980: 98.
  2. Pfister 1977: 11.
  3. Fergusson 1949: 2–3.
  4. Daniel S. Burt, The Drama 100: A Ranking of the Greatest Plays of All Time (Facts on File, 2008), ISBN 978-0-8160-6073-3.
  5. Franciscus Fergusson Anglice adfirmat "a drama, as distinguished from a lyric, is not primarily a composition in the verbal medium; the words result, as one might put it, from the underlying structure of incident and character. As Aristotle remarks, 'the poet, or "maker" should be the maker of plots rather than of verses; since he is a poet because he imitates, and what he imitates are actions'" (1949:8).
  6. Vide, exempli gratia, "opera," "musical theatre, American," "melodrama," et "Nō" in Banham 1998.
  7. Quamquam historici theatri inter se discrepant, ludi Senecae ad scaenam fortasse non destinati sunt. Manfred Byronianum est exemplum "poematis dramatici." Vide "Seneca" et "Byron (George George)" in Banham 1998.

Bibliographia

Nexus externi

Lege de History of Western Theatre: Greeks to Elizabethans in Vicilibris.
Lege de History of Western Theatre: 17th Century to Now in Vicilibris.