Florent Schmitt
Florent Schmitt omtrent 1900
Algemene informatie
Volledige naam Florent Schmitt
Geboren 28 september 1870
Geboorteplaats BlâmontBewerken op Wikidata
Overleden 17 augustus 1958
Overlijdensplaats Neuilly-sur-SeineBewerken op Wikidata
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Genre(s) symfonische muziek
Beroep componist, muziekpedagoog
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Florent Schmitt (Blâmont, departement Meurthe-et-Moselle, 28 september 1870Neuilly-sur-Seine, 17 augustus 1958) was een Frans componist en muziekpedagoog.

Levensloop

Zijn eerste muzieklessen kreeg hij in Nancy. Daarna ging hij naar Parijs en studeerde de vakken harmonieleer, contrapunt, fuga en compositie aan het Conservatorium van Parijs bij Alexandre Jean Albert Lavignac, André Gedalge, Jules Massenet en Gabriel Fauré.

In 1900 werd hem de Prix de Rome voor zijn cantate Sémiramis toegekend. Tijdens zijn verblijf in de Villa Medici in Rome heeft hij veel en misschien zijn beste werken gecomponeerd. Aansluitend maakte hij concertreizen door Duitsland, Oostenrijk, Hongarije, Turkije en kwam daarna naar Parijs terug.

Hij was samen met Maurice Ravel, Gabriel Fauré, Émile Vuillermoz, Louis Aubert, Charles Koechlin en Jean Huré medeoprichter van de Société musicale indépendante. Hij was ook lid van de Société nationale de musique en van de kunstenaarsclub 'Les Apaches', waarvan ook Maurice Ravel, Édouard Benedictus, Manuel de Falla, Albert Roussel, Émile-Allain Séguy, Déodat de Séverac, Igor Stravinsky, André Caplet, Ricardo Viñes en Tristan Klingsor leden waren.

Van 1921 tot 1924 gaf hij les aan het conservatorium van Lyon en van 1929 tot 1939 was hij chroniqueur van de krant Le Temps.

In de jaren dertig toonde hij zich een antisemiet en een aanhanger van nazi-Duitsland. Toen in november 1933 in Parijs werk werd uitgevoerd van Kurt Weill, die zojuist Duitsland had moeten verlaten, leidde Schmitt een groep demonstranten die bij de concertzaal "Vive Hitler!" kwam schreeuwen. Vanwege zijn collaboratie met de Vichy-regering werd hij na de oorlog genegeerd en werd zijn werk nauwelijks meer uitgevoerd. Wel werden hem nog eerbewijzen verleend. In 1952 werd hij in het Franse Legioen van Eer opgenomen en in 1957 werd hij met de grote muziekprijs van de stad Parijs onderscheiden. Hij heeft tot op 87-jarige leeftijd gecomponeerd.

Composities

Danse des eclairs uit La Tragédie de Salomé

Zijn werken zijn kenmerkend complex en veeleisend, meestal vol stoutmoedige ritmes en vernuftig gebruik van het slagwerk.

Werken voor orkest

Werken voor harmonieorkest

Missen, cantates en geestelijke muziek

Muziektheater

Balletten

Voltooid in titel aktes première libretto choreografie
1907 La tragédie de Salomé, op. 50 (opgedragen aan Igor Stravinsky tot ere van Diaghilev) 2 aktes, 7 taferelen 12 juni 1913, Parijs, Théâtre des Champs-Elysees Robert d’Humières Loie Fuller
1923 Une semaine du petit elfe "Ferme-l'Oeil", op. 58 naar Hans Christian Andersen
1932 Reflets
1932-1933 Oriane et le prince d'amour, op. 83 2 aktes 7 januari 1938, Parijs, Opéra Garnier
1953 Jardin Secret

Toneelmuziek

Koormuziek

Vocale muziek met orkest of instrumenten

Kamermuziek

Werken voor piano

Werken voor klavecimbel

Filmmuziek

Bibliografie

Media