| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
S2Cl2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory |
SCl (wzór empiryczny) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Masa molowa |
135,04 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd |
żółtoczerwona, dymiąca, oleista ciecz o ostrym zapachu[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki |
dichlorek siarki SCl | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Chlorek siarki, nazwa systematyczna: dichlorek disiarki, S
2Cl
2 – nieorganiczny związek chemiczny, połączenie siarki na I stopniu utlenienia z chlorem.
Chlorek siarki jest jasną, pomarańczowo-żółtą cieczą o mocnym, nieprzyjemnym zapachu, przypominającym nieco zapach dwutlenku siarki. Jest rozpuszczalny w eterze dietylowym, benzenie, disiarczku węgla, tetrachlorometanie i wielu innych rozpuszczalnikach organicznych, z wyłączeniem alkoholi w których ulega rozkładowi[5]. Cząsteczki chlorku siarki zawierają mostek disiarczkowy, a siarka znajduje się na formalnym stopniu utlenienia I. Struktura przestrzenna Cl−S−S−Cl zbliżona jest do nadtlenku wodoru[6]. Forma ta istnieje w równowadze tautomerycznej z nietrwałą formą rozgałęzioną S=SCl
2Cl
2, którą można wykryć metodami spektralnymi po naświetlaniu S
2Cl
2 promieniowaniem UV[7].
Chlorek siarki otrzymuje się z niemal teoretyczną wydajnością, przepuszczając suchy chlor nad stopioną siarką[2]. Reakcja
jest egzotermiczna[potrzebny przypis]. Po zakończeniu procesu, który można przerwać w każdej chwili, dodaje się szczyptę sproszkowanej siarki i destyluje z aparatu o szlifach szklanych[2]. Tak otrzymany chlorek siarki najlepiej zaampułkować, gdyż łatwo rozkłada się pod wpływem wilgoci[2].