Pyramis prope Acatitlan Sanctae Caeciliae Civitatis Mexici.

Azteci,[1] seu Mexicani,[2] fuerunt certae medii Mexici nationes ethnicae, praecipue quae lingua Navatlaca uti solebant, magnasque Mesoamericae partes a saeculo quarto decimo ad saeculum sextum decimum dominabantur. Aztec, [astekaʔ] enuntiatum, est verbum Navatlacum pro 'hominibus ex Aztlan',[3] loco mythologico culturae saeculi quarti decimi, et deinde ut nomen ad definiendum populum Mexicanum ascitum. Saepe nomen Aztecus solum attingit ad populum Mexicanum urbis Temistitlanae (nunc locus Mexicopolis), in insula in Lacus Texcoco situm, qui se Mexica Tenochca vel Colhua-Mexica appellabant.

Persona nephritica Xipe Totec deum repraesentat.

Nomen aliquando incolas binarum principalium civitatum urbanarum consociatarum Temistlitanae comprehendit, Acolhuas Texcoci et Tepanecos Tlacopani, qui una cum Mexicis Triplex Aztecorum Foedus constituerunt, societatem politicam quae regionem saepe Imperium Aztecum appellatam temperavit. In aliis argumentis, nomen Aztecus ad omnes varias civitates urbanas et earum incolas spectare potest, qui cum Mexicis, Acolhuis, Tepanecisque magnas eorum historiae ethnicae proprietatesque culturae partes communicaverunt, et qui saepe lingua Navatlaca pro lingua franca utebantur. Hoc sensu, nomen civilizationem describere potest cui erant permulta culturae exemplaria plurimis populis in Medio Mexico tempore postclassico exeunte habitantibus propria.

Magna bellatoris aquilini Azteci statua ceramica.
Puella Azteca tredecim annos nata, zeam tundit, tortillas coquit, fercula parat, a matre docta. Quae tortillas duas ad filiam attribuit. Codex Mendoza (ante 1542) f. 60r (Bibliotheca Bodleiana Oxoniensis)
Cosmogramma Mexicanum in Codice Fejérváry-Mayer praehispanico; Xiuhtecuhtli, deus ignis, in media pictura stat (Museum Mundanum Liverpoliense)

Valles Mexici a saeculo tertio decimo fuit nucleus civilizationis Aztecae: hoc loco urbs Temistitlana, caput Triplicis Aztecorum Foederis, super parvas insulas in Lacu Texcoco elevatas aedificata est. Foedus Triplex imperium tributarium deinde instituit, suam dicionem publicam procul a Valle Mexici extendens, aliasque civitates urbanas per Mesoamericam vincens. Fastigium culturae Aztecae copiosos multiplicesque mores mythologicos et religiosos habuit, cum singularibus architecturae et artis perfectionibus. Anno 1521, Ferdinandus Cortesius, cum magno numero sociorum vernaculorum Navatlace utentibus, Temistitlanam devicit et Triplex Aztecorum Foedus superavit, Hueyi Tlatoani Mutezuma II duce. Postea, conquisitatores Mexicopolim deductionem novam in loco profligati capitis Azteci condiderunt, unde deductionem Mediae Americae gesserunt.

Notae sunt cultura et historia Aztecae ex indiciis archaeologicis in cavis inventis, sicut celebratissima Maioris Templi Mexicopolis cava; item ex codicibus vernaculae chartae corticalis; item ex relationibus a spectatoribus inter conquisitatores Hispanicos sicut Ferdinandum Cortesium et Bernal Díaz del Castillo scriptis; item praecipue ex expositionibus culturae et historiae Aztecarum a litteratis clericis Hispanicis et Aztecis linguis Hispanica et Navatlaca saeculis sexto decimo et septimo decimo scriptis, sicut Codex Florentinus, manuscriptum illustre a Bernardino de Sahagún monacho Ordinum Franciscanorum, compositum, auctoribus Aztecis vernaculis adiuvantibus.

Mythologia originis

Fabulae Aztecae de quattuor magnis aetatibus narrant, quae tempori praesenti antegressae calamitatibus finem ceperunt. Quinta aetas sacrificio viri fortis, qui se in solem commutavit, inchoata est. Azteci tradunt se saeculo decimo quarto a loco in septentrionibus sito nomine Aztlán ad Texcoco lacum in Mexico medio migravisse a deo Vitzliputzli ducti. Cum ad insulam lacus advenerunt, aquilam spectaverunt, quae in opuntia (Hispanice nopal) sedens serpentem devoravit. Hoc iis praedictum esse intellexerunt, ut illo loco sedes collocarent. Azteci Temistitlanam urbem aedificaverunt loco, quo his diebus est Mexicopolis. Aquila cum serpente in opuntia sedens in vexillo Mexicano videtur.

Historia

Tempus Toltecorum

Saeculo decimo, postquam dissolutio Maiarum cultus praestantissimi in paeninsula Iucatania et vastitas Americae Mediae civitatis Teotihuacan vacuum potestatis in duas Mexici regiones ingentes reliquerunt, gentes nomadum terrae cupidorum e desertis montium in pelvem Mexicanam migrabant et hanc antea a Teotihuacan rectam terram occupabant. Gentium reguli expeditiones cruentas gerebant, et subiectos hostes clientes vectigales faciebant.

Anno 950, interrumpentes hos Tolteci, celeriter reliqua cultus Teotihuacan susceperunt, invaserunt, invaluerunt. Eo exstructionis genus, artem figuli, fabulas, historias susceperunt adsciveruntque, ut cultus commixtus exsteterat?, qui usque ad expugnationem Europaeorum quingentis annis post exemplum omnium civitatum proximarum Mexicanarum erat. Re vera tempus Toltecorum a Mexicanis populis posterioribus aetas aurea habetur. Quidem Toltecorum caput Tula multo minus Teotihuacan erat; etenim, secundum orbem eorum Tolteci, ut prius, geometrice regionem pyramidum graduum et suggestorum aedificaverunt. Harum pyramidum sane neutra altior tredecim metris erat, tamen condiderunt. Tandem Azteci qui naturae constantes erant in Mictlan concessi sunt, sed inferi tractati fuerunt.

Decennis primis, Tulae Quetzalcoatl 'Plumatus Anguis' erat deus praestantissimus, qui e cultu Teotihuacano susceptus est. At illum anno 987 a translaticio deo gentis, nomine Tezcatlipoca 'Speculum Fumans', qui veneficorum militiumque deus erat, fugatum esse fabula narrat; Tezcatlipocam et fratres eius ab excidio mundi totius solum victimis sanguineis humanis illum enim prohibere non potuisse.

Adventus ascensusque Aztecorum

Tabula Azteca compositionis anni.

Vera Aztecorum origo incerta est. Plurimi sedes eorum alicubi a Valle Mexici in septentriones versus fuisse arbitrantur. Circa annum 1248, ut videtur, ad Chapultepec advenerunt.[4] Tum in Valle Mexici erant multae urbes-civitates, quarum potentissima a meridie erat Culhuacan, ab occidente Azcapotzalco. Tepaneci urbis Azcapotzalco mox Aztecos ex Chapultepec expulerunt. Anno 1299 Cocoxtli rex Culhuacan iis permisit, ut sedes in solitudine Tizapan collocarent, ubi tandem culturae Culhuacanensi assimulati sunt. In parva insula palustra Lacus Texcoco anno 1325 urbem Temistitlanam condiderunt.

Pyramides binae Teotihuacanae.
Valles Mexici tempore Victoriae Hispanicae.
Bellator onca in Codice Magliabechiano.
Tlaloc. Charta folio 20r Codicis Rios picta (Bibliotheca Apostolica Vaticana)
Azteca pinnarum mitra, saepe diadema Mutezumae II appellata. Primus possessor ignotus est, sed pinnae ex silva pluviali procul a capite Azteco adferenda erant. Nationale Anthropologiae et Historiae Museum, Mexicopoli.
Christophorus de Olid milites Hispanos una cum sociis ex Tlaxcala ad Jalisco expugandam ducit, 1522
Victimae variolae..Pictura Azteca saeculi decimi sexti:
Maximus imperii Aztecorum ambitus
Fabula urbis Temistitlanae conditae in insigni heraldico Mexici accurate demonstratur.

Per quinquaginta annos, usque ad annum 1427, Azteci fuerunt tributarii Azcapotzalco, quae urbs potentia regionalis facta erat. Maxtla, filius Tezozomoc, Chimalpopoca regem Aztecorum interfecit. Azteci, ut Maxtla devincerent, cum rege Texcoco Nezahualcoyotl, qui in exsilium missus erat, foedus pepigerunt. Quod fuit origo Societatis tripertitae Aztecorum, quae Azcapotzalco anno 1428 superavit.

Societas tripertita urbium Temistitlanae, Texcoco et Tlacopan centum annis sequentibus dominationem Vallis Mexici potita est et potentiam usque ad Sinum Mexicanum et Oceanum Pacificum extendit. Hoc tempore Temistitlana paulatim fortissima societatis potentia facta est.

Auctores primarii imperii Aztecorum fuerunt Tlacaelel et Mutezuma I, qui anno 1440 titulo "huey tlatoani" (magnus orator) rerum potitus est. Tlacaelel, quamquam ei munus Tlatoani offertum erat, in scaena extrema, ut hoc verbo utatur, operari praeferebat. Tlacaelel civitatem religionemque Aztecorum novavit. Secundum quosdam fontes plurimos libros uri iussit, quod mendaciis abundantes fuissent. Inde historiam Aztecorum rescripsit, quomodo opinio penitus insita est Aztecos semper potentes fuisse; vera historia modestae originis in oblivionem cecidit. Pars correctionis fuit institutio bellorum ritualium (bellorum floridorum, quae dicebantur), ut milites sine intermissione exercerentur; praeterea usque sacrificia postulabantur, ne sol desisteret movere.

Occupatio Hispanica

Imperium fastigium Ahuitzotl regnante (14861502) attigit. Cuius successor, Mutezuma II (Motehcuzōma Xocoyotzin), munere hueyi tlatoani septendecim annos functus erat, cum Hispani, Ferdinando Cortesio duce, naves ad Sinum Mexicanum vere anno 1519 appulerunt. Cortesius se cum confoederatione Tlaxcala, Aztecorum inimicis, coniunxit, et die 8 Novembris eiusdem anni ad portas Temistitlanae pervenit.

Hispani cum sociis urbi capiti magis magisque hostes ingrati infestique fiebant. Mense Iunio 1520, pugnae ortae sunt, quibus plurimi Aztecorum in templo maiori trucidati, ipseque Mutezuma II interfectus est. Hispani ex urbe die 1 Iulii fugerunt, quod factum postea La Noche Triste (nox tristis) vocatum est. Hispani cum sociis vere anni 1521 reverterunt, orbem oppugnaverunt, die 13 Augusti Temistitlanam deleverunt. Mutezuma mortuo ,imperium Aztecorum a multis et debilibus viris rectum est, quorum ultimi ab Hispanis in munere constituti sunt.

Annis ab 1520 ad 1521, variola Temistitlanae erupta est, quo morbo perniciali inter, 10 centesimas et 50 centesimas incolarum interfecti sunt. Quod maximi momenti habuit ad urbis excidium. Postea Vallis Mexici adhuc bis luibus afflicta est, variola annis ab 1545 ad 1548 et typho annis ab 1576 ad1581. Hispani, ut incolarum numerum consolidarent, homines superstites ex agro vicisque in oppida maiora coercuerunt, quo potentia nobilium fracta, cohaerentia autem societatis indigenae non dissoluta est.

Numerus incolarum ante oppugnationem Hispanicam incertus et vehemeter disputatur. Sine dubio, variis luibus valde deminuta est, forsitan plus quam 80 centesimis inter sexaginta annos.

Nobiles indigenae, quamquam initio ab Hispanis honorifice tractabantur, mox ut totus populus servorum vice habebantur, templis deletis librisque ustis.

De religione Aztecorum

Religio Aztecorum in religionem Toltecorum consistebat. Erat ea polytheistica, at in praevilegio henotheismi prodibat. Huitzilopochtli, deus principalis, erat deus solis et belli. Alius in primis veneratus deus Quetzalcoatl, qui olim princeps Toltecorum erat, sed caudica e mundo vectus est. Quetzalcoatl deus venti, belli, caeli, terrae, et procreationis erat, separatim autem is ab omnibus populis regionis vicinae cunctae adorabatur. Praeter hunc nonnulli dei variis momentis erant, e.g. deus pluviae nomine Tlaloc. Simul singularitas est eis, ut ratio omnis a compluribus deis confecta est. Occisis militibus honor erat solem a caeli fastigio usque ad solis occasum cum Huitzilopochtli comitari. Feminae partu mortuae quoque, solem a caeli fastigio usque ad solis occasum comitari potuerant. Homines in aqua mersi vel fulmine ad mortem icti, atque etiam, in paradisum a Tlaloc recepti fuerant.

Notae

  1. "Azteci": vide nomina biologica Psilocybe aztecorum, Otatea acuminata, species Aztecorum, Nomada aztecorum, etc. "Aztecae": vide nomen biologicum Nothomicrodon aztecarum.
  2. Iuxta nomen proprium quod ipsi sibi attribuebant. Iohannes Iacobus Hofmannus, Lexicon universale (1698) ~, s.v. Mexicani.
  3. etymonline.com: Aztec.
  4. Smith 1984: 173.

Bibliographia

Litterae Anglicae

Litterae Theodiscae

Fontes primarii

Nexus interni

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Aztecos spectant.