Ecclesia cathedralis Carleolensis

Ecclesia cathedralis Carleolensis in Cumbria iuxta limites Angliae Scotiaeque visitatur. Aedificium sub forma abbatiae canonicorum Augustinorum Aroasiensium(de) anno 1122 opere romano Normannico coeptum est. Mox anno 1133 in cathedralem conversum est, abbate et episcopo Athelwoldo qui iam antea confessor fuerat regi Henrico I. Structura partim saeculo XIII opere francigeno refecta non ante annum 1350 perfecta est. Rege Henrico VIII, monasteriis dissolutis ecclesiaque Anglicana separata a Romana, cathedralis antea abbatialis Carleolensis saecularis facta est hodieque manet.

Refectiones varias Ewan Christian ab anno 1853 suscepit, inter alias arcae cupiformis absidis (saeculo XIV creatae) cuius pictura anno 1856 ab Owen Jones renovata est.[1] Restaurationem prioratus Georgius Edmundus Street anno 1880 curavit. Novum altare cum aulaeo Carolus Nicholson anno 1936 designavit.[2]

Notae

  1. Jim Palmer, Heavens above. Carlioli, 2018 De hoc libro
  2. Banerjee (2014)

Bibliographia

Ecclesia cathedralis Carleolensis intus visa

Nexus externi

Situs geographici et historici: Locus: 54°53′41″N 2°56′19″W
Vicimedia Communia plura habent quae ad cathedralem Carleolensem spectant.
Ecclesiae cathedrales Angliae Cambriaeque mediaevales

Bangor • Cantuaria • Carliolum • Cicestria • Dunelmum • Eboracum • Ely • Exonia • Herefordia • Landava • Lichfelda • Lincolnia • Londinium • Norvicum • Roffa • S. Asaphi • S. Davidi • Sarisberia • Wellae • Wigornia • Wintonia

Ecclesiae cathedrales Angliae
Capsae cognatae: Ecclesiae cathedrales Anglicanae post 1538 in Anglia Cambriaque constitutae