Ecclesia cathedralis Herefordiensis Herefordiae in urbe visitatur. Dioecese Herefordiensi iam saeculo VII constituta, ecclesia eius aevi anno 1056 irruptione Cambrorum deleta, Robertus Lotharingus episcopus novam cathedralem anno 1079 aedificare coepit quae medio saeculo XII perfecta est. Haec structura inter annos fere 1186 et 1535 variis partibus refecta et aucta est.

Aevo recentiori restitutionem ecclesiae Iacobus Wyatt inter annos 1788 et 1797 curavit, deinde inter annos 1855 et 1863 Georgius Gilbertus Scott.^[1] Pulpitum^(en) e metallo ab eodem anno 1862 designatum inter navem et absidem centum annos stetit; quod anno 1967 demolitum denuo Londinii in Museum Victoriae et Alberti receptum est. Frontem occidentalem ecclesiae restruxit Ioannes Oldrid Scott, Georgii Gilberti filius, inter anno 1902 et 1908.

Notae

Bibliographia

• John Britton, The history and antiquities of the cathedral church of Hereford. Londinii: Longman, 1831 Textus apud Internet Archive
• Richard John King, Handbook to the Cathedrals of England: Western division: Gloucester, Hereford, Worcester, Bristol, Lichfield. 2a ed. Londinii: John Murray, 1874 Textus apud Internet Archive
• D. Whitehead, ed., Medieval art and architecture at Hereford. 1995

Nexus externi

Situs geographici et historici: Locus: 52°3′15″N 2°42′58″W • Thesaurus Getty

Vicimedia Communia plura habent quae ad cathedralem Herefordiensem spectant.