De Chnodomar (lat. Chnodomarius; altgriechΧνοδομάριος, Chnodomários; alem. *Hnôdomâri ) isch e Chönig (rex) vo de Alamanne im 4te Jôhrhundert us de Ortenau gsi. Er werd as groos, chräftig und rothöörig bischribe.

De Chnodomar schpilt hauptsachlich im Kontexscht vur Schlacht vo Argentoratum (Schdrôssburi) e Roll. Über syni Familie isch au e weng bekannt; syn Neff Serapio, de Sohn vo sym Brueder Mederich, hät i dr Schlacht mitchampft.

De Chnodomar isch vum Chaiser Constantius II. ermuetigt wore, de Usurpator Magnentius z Galie aazgryfe. De Chnodomar hät mehreri Siig gage de römischi Usurpator erunge; aber noch synim Sieg im Bürgerkrieg hät de Constantius syn Neffe Julian un de Heerführer Barbatio gage de Chnodomar gschiggt. De Chnodomar hät de Barbatio bi Rauracum (Chaiseraugscht) chönne zruggschlo. De Römischi Hischtoriker Ammianus Marcellinus macht e Ufschtand bzw. Plündrigszug vo de Läte un em Barbatio sin Ergeitz für d Niderlag verantwortlig.

De Chnodomar hät de Erfolg chönne nutze zumme Heer, aagführt vo säggs andri alemannische Chönige zammeschtelle. Bi Argentoratum isch de Chnodomar dann im Jôhr 357 bisygt wore un bim Versuech über de Rhii z entchomme, zamme mit zweihundert vo synene Begleiter gfangegnomme wore. Em Chnodomar isch d Schmach inneme Triumphzug vorgführt z were, erschpart blybe. Schtattdesse isch er uf Rom gschiggt wore un dort schpöter an Lethargi gschtorbe.

Quelle

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Literatur

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
[ändere | Quälltäxt bearbeite]


Alamannischi Herrscher Römerziit 3.Jh.: Chrocus I. um 255. — 4.Jh.: Chrocus II. 306; Agenarich-Serapio 357; Bitherid 372; Chnodomar 350–358; Fraomar 372; Gundomad 354; Hariobaud 359; Hortar 357–372; Makrian 359–374; Mederich; Priarius bis 378; Rando 368; Suomar 357, 358; Ur 357, 359; Ursicin 357, 359; Vadomar 354–373; Vestralp 357, 359; Vithicab 360–368. — 5.Jh.: Gibuld/Gebavult 450/470 Herzög untr de Franke Lantachar bis 548; Butilin 539–554; Leuthari I. 552–554; Magnachar bis 565; Vaefar bis 573; Theodofrid 572–591; Leudefred bis 588; Uncilin 588–607; Gunzo 613; Chrodobert 631; Leuthari II. 642; Gotfrid bis 709; Willehari 709–712; Lantfrid bis 730; Theudebald 727–744