De Gibuld oder au Gebavult, (lat. Gibuldus, Gebavultus; alem. *Gibawulþu „de wo Aseehe git“) isch um 470 e alamannischer Kini (rex) gsi. Bim Gibuld un em Gebavult handelts sich warschiints um d gliiche Person, es kennte aber au zwei verschidni sii

Iberlieferung

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

De Eugippius het in siinere Vita Sancti Severini driber gschribe. D Manne vum Gibuld hen in dr zweiti Hälfti vum 5. Johrhundert d Schtadt Passau immer wider heimgsuecht. Drno isch vor de Schtadt Passau zwischem Gibuld und äm Abt Severin verhondelt wore. De Severin het verlongt, d remische Kriegsgfongeni freizloo. De Severin muess de Gibuld dermase beiidruggt ho, dass er däm Diener vu Gott d Wahl freygstellt het, z verlonge, was er het welle. No het er sibzg Gfongne freyglosse. D Gschicht het sich nochem Eugipp in d Johre 469 un 470 zuetrait.

Noch de Vita vum Hl. Lupus solls däm Bischof Lupus vu Troyes, fascht zur gliiche Zit, glunge si, Gfongeni vum Kinig Gebavult freizbekume.

Interpretation

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Me weiss ni, ob de Gibuld als Kini iber alli Alemanne gherrscht het oder nur iber e Deil. Wiil er aber z Passau mitem Severin und z Gallie mitem Lupus verhondlet hät, goht me devu us, dass de Gibuld de elleinig Kini gsii isch. Megli isch aber au, as de Lupus eifach vom Severin abgschribe het.

S het aber au dozumol grosse Druck vun use gäbe. Im Joor 406 sind meriri Völker - Wandale, Suebe, Gote, Alane - a de Donau no ufe zoge uf de Flucht vor de Hunne. De Alemanne isches offebar glunge, de Zug vo irem Gibiet fernzhalte und so het de Zug bi Regeschburg en Knick in Norde gmacht und isch is Maintal choo, wo sich d Burgunder em Zug agschlosse hend. Si sind da Tal durab und hend ide Silfesternacht 206 de Rhii bi Mainz überquert und sind i Gallie igfale. D Bidrohig dur d Hunne het witerbistande und au do sind d Alemanne gnueg starch gsii, nöd vom Attila abhängig z werde. Es isch somit denkbar, dass d Alemanne sich dur die üssere Eraignis gainigt hend.

Quelli

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Eugippius: Vita Sancti Severini, XIX
Vita vum Hl. Lupus, c. 10

Literatur

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dieter Geuenich: Geschichte der Alemannen, Verlag Kohlhammer, Stuttgart 2004, ISBN 3170182277 / ISBN 3170120956

Alamannischi Herrscher Römerziit 3.Jh.: Chrocus I. um 255. — 4.Jh.: Chrocus II. 306; Agenarich-Serapio 357; Bitherid 372; Chnodomar 350–358; Fraomar 372; Gundomad 354; Hariobaud 359; Hortar 357–372; Makrian 359–374; Mederich; Priarius bis 378; Rando 368; Suomar 357, 358; Ur 357, 359; Ursicin 357, 359; Vadomar 354–373; Vestralp 357, 359; Vithicab 360–368. — 5.Jh.: Gibuld/Gebavult 450/470 Herzög untr de Franke Lantachar bis 548; Butilin 539–554; Leuthari I. 552–554; Magnachar bis 565; Vaefar bis 573; Theodofrid 572–591; Leudefred bis 588; Uncilin 588–607; Gunzo 613; Chrodobert 631; Leuthari II. 642; Gotfrid bis 709; Willehari 709–712; Lantfrid bis 730; Theudebald 727–744

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Gibuld“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.